In deze rubriek een drieluik. Ik kon niet kiezen welke ik zou gaan plaatsen en dan is er slechts 1 oplossing. Juist, allemaal dus. Drie bussen uit de TP geschiedenis. De eerste is een DAF/den Oudsten in 1965 met wagenparknummer 57 begonnen bij TP-AV Jutphaas en zou je misschien mogen zien als een voorloper van de beroemde MB200 wagens....Heel apart blijf ik de zonneluifel boven de voorruit vinden, men had blijkbaar nog geen rolgordijntjes in gebruik. In 1969 is de bus onder de vlag van TP-RopdeL/Kinderdijk gaan rijden en uiteindelijk per 1 januari 1974 bij Westnederland onder nummer 313. In mei 1976 viel het doek.

Verklaring afkortingen:

De tweede oudgediende is een andere robuuste wagen van TP-AV Jutphaas. Deze is ietsje ouder en stamt uit 1958 en reed met wagennummer 60 rond. Het is een DAF chassis met de opbouw van den Oudsten maar.....met een Leyland motor. Ook deze bus ging in 1969 onder de vlag van TP-RopdeL/Kinderdijk rijden maar is later niet bij Westnederland in dienst geweest want deze bus is in oktober 1972 afgevoerd met een onbekende bestemming.
Opvallend is opnieuw de zonneluifel en ook dat er geen uitstapdeur is te bekennen. Ik zie dan ook gelijk voor me hoe dat er aan toe moet zijn gegaan. Zit je achterin, moet je je door, ongetwijfeld, een smal gangpad naar voren wringen en dan uitstappen door een deuropening die slechts slanke types zonder moeite konden 'nemen'.

Op de derde foto gaan we nog verder terug in de tijd. Gebouwd tussen 1947 en 1949 reed deze Guy/Zabo met een Gardner motor vanaf 1950 voor TP-Esoo te Sliedrecht met wagenparknummer 123 en kenteken HZ-95875. Deze bus vind ik een apart uiterlijk hebben, stoer en door de rondingen toch ook vriendelijk maar ik vermoed dat je als chauffeur wel enige spierballen nodig had om dit voertuig te temmen. In 1962 restte slechts de sloop.

       
John Oron:
Voor de liefhebber nog een paar tekeningen die ik enige tijd terug via John toegestuurd kreeg. Een Iveco Crossway voor de stad gezien de 10,8 meter lengte en daaronder ook een Iveco Crossway maar dan wel 13 meter lang. Deze tekeningen werden gebruikt om bussen van buiten van de juiste stickers te voorzien zoals logo's, kleuren en andere wettelijk verplichte informatie. Voor geïnteresseerden is gelijk te zien om welke busnummers het toen ging.

Al een paar busbrieven terug wilde ik deze foto bij de uitsmijters plaatsen maar steeds kwam er een andere foto tussen. Nu dan wel. Ooit heb ik de hand weten te leggen op een vergelijkbaar item, een Connexxion 'ballon'bus zoals hieronder te zien met het ventieltje achter op het dak en 2 oogjes om hem op te hangen. De Connexxion bus staat voor de foto even op de leuningen van een tuinstoel zodat je weet wat de grootte ongeveer is. Dat zal ik met de grijze bus hieronder niet doen maar het is fraai dat het gemaakt is.

       
Busbabbel:
Wie had ooit gedacht dat we zouden doen wat we nu doen. Ik doel natuurlijk op de gang van zaken sinds maart 2020. Als iemand had gezegd dat buitenlandse vakanties minimaal een jaar lang onmogelijk zouden worden dan hadden we diegene benoemd als iemand die in de war is. Als iemand had beweerd dat we net als de japanners die vanwege de luchtvervuiling al jaren met mondkapjes rondlopen, zouden imiteren dan hadden we elkaar aangekeken en het hoofd meewarig geschud. Dat als je in een supermarkt een niesbui krijgt of een kriebelhoest en dat dan het winkelend publiek je als een paria gaat mijden, ik had het niet voor mogelijk gehouden. En dat er kuchschermen in de bus zouden worden geplaatst ter bescherming van de chauffeur en dat de overheid mensen gaat aanraden om zo min mogelijk met het OV te gaan, nee dat kan toch niet. Kuchschermen? Nooit van gehoord. En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. Als dat allemaal binnen 9 maanden tot het nieuwe normaal zou gaan behoren was ondenkbaar en toch is het gebeurd. Zo denkend ben ik ongerust over de komende 9 maanden want als je denkt dat het niet gekker kan, ken je de realiteit blijkbaar nog niet. Misschien dat we in Nederland een wapenstilstand kunnen bereiken op het gebied van besmettingen maar wereldwijd de strijd winnen lijkt mij nog ver weg. Het OV was juist zo goed bezig met de brandstoftransitie en Nederland zou wel eens voorbeeldig de milieunormen gaan behalen was de drijfveer. Elektrisch werd het toverwoord maar met een magere bezettingsgraad in bus, tram, trein en metro gaan deze prioriteiten snel verdampen. Overleven is het huidige devies. De maatschappij kraakt en piept in al de voegen en uiteindelijk zal ook het openbaar vervoer zich moeten bezinnen en hergroeperen. Als dit tot het afschaffen van de Europese aanbestedingen zou leiden, is al die ellende niet voor niets geweest maar die garantie krijg je niet..... Het OV zal nooit verdwijnen dat staat vast voor deze onmisbare maatschappelijke voorziening maar de kans is groot dat de huidige moderniseringsplannen gas terug moet nemen. (woordspeling ;-) Maar als ik op het internet kijk bij de verschillende vervoerders, zijn er plannen genoeg dus dat geeft de burger weer moed en hoop.
De portemonnee van de overheid raakt eens leeg en daardoor ook die van de vervoerders. Nederland is gelukkig nog ver weg van ontwikkelingshulp maar toch is de vanzelfsprekendheid van ons aangename leventje als sneeuw voor de zon verdwenen. Dat is wennen maar de mensheid heeft bewezen veerkrachtig te zijn dus hopelijk staat de andere bedreiging binnenkort weer hoog op de agenda, de klimaatverandering. De eerste dagen van november breken warmte records dus er valt genoeg te doen. Het verschil zit hem erin dat dit lange termijn problematiek is en de huidige crisis hopelijk een korte termijn probleem. De tijd zal het leren is een dooddoener maar je hoort deskundigen elkaar steeds tegenspreken dus ook van die kant krijg je geen geruststellende informatie. Er zit maar één ding op voor ieder van ons en dat is zoveel mogelijk leven met de dag al is dat een uitspraak die een alleenstaande gepensioneerde schrijver van dit stukje waarschijnlijk iets makkelijker kan opschrijven dan menigeen met verantwoordelijkheid voor een gezin of familie. Toekomst voorspellen is een riskante bezigheid, je weet wat je hebt maar niet wat je krijgt. Daarom vind ik het zo leuk om deze busbrieven, met overwegend aandacht voor vroeger, samen te stellen want het verleden ligt vast en is een zekerheid. Het is nu november en we zijn zelfs de komende weken niet zeker over hoe wij er de rest van 2020 voor staan. Sinterklaas zit in quarantaine heb ik begrepen en de Kerstman zal afhankelijk van de presidentsverkiezingen in de USA vermoedelijk een uitreisverbod opgelegd krijgen. Ik heb een somber beeld geschetst, dat realiseer ik me wel, ik had graag een vrolijk voorval uit mijn rijke chauffeursloopbaan verteld maar ik kon er de moed niet voor opbrengen, sorry. Toch eindig ik positief want in de toekomst zal het salaris van een buschauffeur vergelijkbaar moeten worden met een piloot, tenminste volgens onderstaand voorbeeld.

Klik hier of op de foto om de toekomst van het OV te zien