Ik kom steeds vreemdere bussen tegen. De bestuurder komt steeds meer in een soort cockpit te zitten lijkt het. Naast deze futuristische modellen staat toch nog een ouderwets model (trolley)bus mét een ouderwets model passagier aan boord. Geen zitplaats, geen staanplaats maar een hangplaats.

       
Busbabbel:
Het is een vervelende eigenschap dat we meestal vervelende voorvallen makkelijker onthouden dan al de aangename voorvallen. Al de passagiers die vriendelijk groetend binnenkomen verdwijnen als sneeuw voor de zon voor je humeur als er daarna eentje binnenkomt die onbeschoft reageert op een normale opmerking mijnerzijds. Op een verjaardag vertel je vaker over meegemaakte narigheid omdat je dan je toehoorders blijkbaar een plezier doet want er wordt vaak gevraagd: "Ben je buschauffeur? Oh, dan maak je nog weleens wat mee zeker?" En dan bedoelt niemand dat ze willen horen dat je een fijne zorgeloze dienst gereden hebt. Noem het maar een vorm van sensatiezucht.
Dus ook deze keer toch maar weer een sterk verhaal.
Rijdend door Maassluis, komende van Rotterdam met als einddoel Den Haag, kwam ik bij een halte waar een Indische, tengere en ietwat oudere, dame stond. Zij stapte binnen en klom het trapje op wat in die tijd een gewone zaak was, niks lage vloerbus. Ik knikte vriendelijk naar haar en zij legde een strippenkaart neer terwijl ze mij met verwachtingsvolle ogen aankeek. Tot nu toe ging alles zwijgend dus ik verbrak de stilte en vroeg wat ik moest stempelen. Geen antwoord maar ze wees ongeduldig naar de strippenkaart en tikte er dwingend op. Ik bleef kalm en probeerde te weten te komen of ze een stadsrit Maassluis van 2 strippen wilde of dat ze mee moest naar Den Haag voor 7 strippen. Beide afstanden waren niet bijzonder en kwamen dagelijks voor. Geïrriteerd tikte ze nogmaals driftig met haar wijsvinger op de kaart dus ik besloot dat ze mee ging naar het eindpunt en ik stempelde 7 strippen af. Dat zorgde ervoor dat haar stembanden in werking traden. Op hoge toon liet ze blijken dat ik het fout gedaan had en dat ik een correctiestripje moest gebruiken om de ritprijs te corrigeren naar 2 strippen. Intussen was ik voorzichtig gaan rijden want ik stond het verkeer flink op te houden. We werden het niet eens want ik heb correctiezegels in principe om te gebruiken als ik zelf een fout maak en niet als de klant het verkeerd doet. Uiteraard gaat dat in de meeste gevallen toch naar ieders wens zolang het op vriendelijke toon gebracht wordt. In dit geval was het verre van vriendelijk gegaan dus ik besloot haar te negeren. Toen maakte ze een cruciale vergissing want ze greep in mijn geldbak om zelf de correctiezegels te pakken. Toen was ik er klaar mee. Ik zette de bus op de handrem en verzocht haar de bus te verlaten. Twee keer raden wat ze deed. Niet dus. Ik riep de centrale op en na overleg zouden zij politie sturen. Dat ging vrij vlot, de agenten begrepen het probleem en wezen haar erop dat ze niet met haar handen in de kassa mocht zitten. De agent werkte haar de bus uit en zei tegen haar dat zij met de politiewagen naar haar bestemming in Maassluis (!) gebracht ging worden. Toen mevrouw uitstapte liet ze mij weten dat ik gestraft zou worden want ze riep dat ze thuis spelden zou gaan steken in een poppetje waardoor ik het wel zou merken. Ik heb toen mijn duim maar opgestoken, blij dat ik ervan af was. Helaas is mevrouw uiteindelijk iets later thuisgekomen want toen ze bij de agenten ingestapt was, kregen zij een dringende oproep en ging de auto er met sirene aan vandoor. Het is al lang geleden en ik heb sinds die tijd geen voodoo ervaring gehad voor zover ik weet en ik huppel gelukkig nog vrolijk rond. Misschien heeft ze zich bedacht of heeft de politie haar dit ontraden. In ieder geval was ik een ervaring rijker en ik realiseerde me weer eens dat iets onbenulligs zomaar kan escaleren. Achteraf had ik dit natuurlijk anders moeten aanpakken maar achteraf is het altijd allemaal makkelijk praten.