Ooit een grote hit: "Kom van dat dak af" van Peter Koelewijn in 1960 (!) In 1989 werd dat nog eens dunnetjes overgedaan door voetbalsupporters van FC Den Haag op visite in Vlissingen voor het treffen van de plaatselijke club met de Haagse FC. Dakluiken hadden zo z'n voordelen maar voor het vervoer van supporters waren ze minder geschikt zo te zien. Voor de liefhebbers kan ik melden dat in die tijd een bekende naam bij Vlissingen speelde te weten Peter van Vossen. En je op deze link klikt, krijg je een kijkje bij de wedstrijd van circa 6 minuten. De uitslag van deze wedstrijd was Vlissingen -     Den Haag 0-3.
De voorste bus is de 9404, een DAF-den Oudsten MB200 uit 1983 die eind 1994 uit dienst ging bij ZWN en bij de ZWN-Groep verder reed. Deze wagen heeft in de jaren 1997-1998-1999 ook in Delft dienst gedaan want ik heb opgezocht dat ik er zelfs 22 keer een dienst mee heb gereden. In het jaar 2000 (intussen sinds 1999 bij de vloot van Connexxion) viel het doek en via Womy is de bus voor export gebruikt.

De tweede foto kreeg ik toegestuurd door collega Zwerus. Ik hoop dat er geen copyright op rust maar indien gewenst plaats ik er graag een naam bij. Verder in deze busbrief komt de HTM nog een keer voorbij maar in deze rubriek past deze sfeerfoto uit vervlogen tijden. Hier een, vermoedelijk twee, HTM Kromhout/Verheul uit de jaren vijftig vermoedelijk 1952. De locatie laat weinig te raden over met de marktkramen aan de linkerzijde, de Grote Markt, nou ja grote...... De haltepaal helemaal rechts ontlokt menigeen de reactie: Oja. Zo zagen ze er toen uit. Er zal vast veel meer over deze foto te vertellen zijn maar dat neemt iemand vast wel van mij over door een aanvulling op dit stukje Haagse geschiedenis naar mij te sturen. Bij voorbaat bedankt.

Aanvulling van Aad W:
Zojuist de nieuwe busbrief gelezen met de foto van bus 26. Het is inderdaad de Grote Markt met het toenmalige eindpunt. De foto zal eind 1966 genomen zijn. Deze oude bussen, de eerste serie met underfloor motoren (Kromhouts), waren tijdelijk uit de mottenballen gehaald wegens een tekort aan bussen en ze werden alleen ingezet op deze lijn 26 met vaste chauffeurs. Het waren handgeschakelde dubbel kluts versnellingsbakken (oorspronkelijk double clutch) en deze bussen werden pancakes genoemd. Toen de eerste rode standaard serie (CSA-1) in 1967 binnenstroomde, werden de Kromhout wagens afgevoerd. Ik vond nog een foto van toen ik via de Hotam (NV Hooijmans Touringcars). Valkenbosplein, Den Haag. Sinds 1973 (?) eigendom van Broere. Per 1976-09-01 verdween de naam HOTAM.
was uitbesteed aan de H.T.M en met de standaardbussen op lijn 24 ( later lijn 23) dienst gereden heb.

Aanvulling 2 van Aad W:
ik ben nog gaan spitten in bestanden over de busserie nr.1 tot 20, de Verheul Kromhout wagens en jawel ook een interieurfoto gevonden. Je ziet duidelijk de versnellingspook. Dit is de bus met nummer 1. Wat ik niet wist was dat deze wagens in 1965 nog verhuurd zijn geweest aan de R.E.T. en na terugkomst in 1966/67 weer ingezet werden op lijn 26. (de interieur foto is uit het archief van Jan Blankwaard)

       
NZH:
Harm stuurde mij een aantal foto's van een heel bijzondere MB200. Harm woont in Hippolytushoef en heeft vroeger bij de NACO en daarna de NZH gewerkt. Daarna bij Connexxion terechtgekomen, stalling Medemblik en Hoorn waarna in mei 2012 het doek viel. Ooit had hij een eigen bus in bezit maar dat is verleden tijd en hij heeft zich toegelegd op een aangepaste versie die op deze foto's te zien is. Een stukje huisvlijt met als resultaat een fraaie bloembak zonder uitlaatgassen. Een heel geslaagd idee, bloemen voor deze man. Ach, dat is al geregeld zie ik. ;-)

       
Busbabbel:
In mijn begintijd als buschauffeur vond je het  al spannende om te weten waar 'al die' schakelaars voor dienden. Je zat in je eigen cockpit en je bediende alles alsof je er verstand van had. Terugkijkend krijg ik bijna het schaamrood op mijn kaken want waar bestond het allemaal uit? Schakelaars voor de interieurverlichting, een kantelknopje voor de intercom. De hoofdschakelaar zat onder de achterbank en de ruitenwissers bediende je in de oudere bussen met een luchtknopje. Geen lichtknopje want het is geen typefout maar een (lucht)draaiknopje waarmee meer of minder lucht werd aangevoerd wat de ruitenwissers sneller of langzamer deed gaan. De handrem was geen knopje zoals nu maar een grote hendel op de vloer die je naar boven trok en waar dan ook gelijk de airco aanging. Airco? Ja tussen de flappen waar de handrem zich bevond was ruimte waardoor frisse lucht van onder de bus naar binnen kwam. In latere bussen was de handrem gewijzigd in een luchtdruk systeem en tegenwoordig gaat alles elektronisch. Als het 's zomers warm was of als de ramen bij slecht weer besloegen, kon je blowers aanzetten in de hoop dat er ook wat uitkwam. Ter verbetering van de werkplek werd er op een gegeven moment een plastic ventilator aan de raamstijl bevestigd in de hoop dat het ventilatortje het op kon nemen tegen 30 graden buiten en soms/meestal hoger binnen......Maar ach, je wist niet beter en als je een collega af moest lossen hoopte je maar dat geen collega was met een zweetprobleem. Daartoe ging men in veel gevallen over op de kralenzitting of gewoon een handdoek. Zo'n kralending is waarschijnlijk echt iets van vroeger voor de jongeren onder ons. Ik kan nog wel meer ontberingen opnoemen maar je wist niet beter en accepteerde deze zaken als onvermijdelijk.
Nee, dan tegenwoordig. Als ik kijk naar de chauffeurscabines van tegenwoordig dan komt het best wel dicht bij een echte cockpit. Voor je, naast je en boven je allemaal zaken die je in kunt stellen. En dan vergeet ik niet de betaalapparatuur en de stoel met de vele knopjes en schakelaars zodat er 's zomers voor een koude kont gezorgd wordt en 's winters voor een warm achterwerk. Geen ventilatortje maar moderne techniek. Nou weet ik uit betrouwbare bron dat niet alle chauffeurs geïnteresseerd zijn in de mogelijkheden van de apparatuur en zich beperken tot het gene wat zij belangrijk vinden. Misschien zijn dat de juiste mensen want een beetje gaan experimenteren met instellingen van de computergestuurde spullen leidt in veel gevallen tot ellende. Vroeger draaide je aan een hendel of sloeg je op een lamp zodat hij het weer deed maar tegenwoordig druk je op een schakelaar en dan gaat de computer denken. Ook al is een computer een snelle rekenmachine, toch kan het even duren voor  de instellingen weer in orde zijn. Wie zei ooit "geduld is een schone zaak?" want een ongeduldige chauffeur met gemiddelde digitale kennis die gaat proberen om de computer te slim af te zijn, maakt het alleen maar erger en iedereen die met digitale spullen te maken heeft, zal dit beamen. Al met al komt het erop neer dat menige chauffeur zich niet realiseert wat de vooruitgang heeft betekend voor ons beroep. Ik neem het ze niet kwalijk want ze hebben geen vergelijkingsmateriaal, vandaar dat ik vond dat ik een klein tipje van de sluier op moest lichten. Voor de jongeren onder ons een eye-opener en voor de ouderen een verdrongen herinnering?

Aanvulling van Jos:
Nog een ding wat vroeger heel vervelend was en nu automatisch gaat. In het OV moest je met zwengelen om je bus op lijn en bestemming te zetten. Vier keer draaien voordat alles goed stond. Bij sommige bussen ging dat loeizwaar en moest je ff rusten voor je verder kon draaien. Ik weet niet hoe het bij andere bedrijven ging maar bij het GVU reden bussen elke dag op een andere lijn. Kreeg je net de bus die gisteren op lijn 1 reed en jij had lijn 37 dus zwengelen. En je collega de volgende dag kreeg die bus weer voor lijn 3 dus weer zwengelen. Mijn zoontje vond het leuk om te doen, als hij de boel draaiend kreeg. Plaatje uit een DAF-standaardbus.