Foto 1:

Foto 4a-4b:

Wat te denken van deze 2 foto's?? Twee VAD-uitvoeringen van een semi-toer 10-meter wagen (Leyland cub). Deze bus is in 1973 gebouwd bij den Oudsten en is in 1981 in het geel terechtgekomen. Rond 1988 is de wagen afgevoerd en mogelijk bij Penders (Vlaardingen??) geëindigd. Op foto 4b van Jos Nederend is de wagen nog net te zien in de oude kleuren.

Foto 5a-5b:

 

---

Als er collega's in deze tijd klagen over de cabine, de stoel of de bediening in het algemeen dan raad ik ze aan eens goed naar deze 2 foto's te kijken. Ik geef toe, er zullen tegenwoordig veel vaker elektronische storingen optreden maar vergeleken met foto 6b verstomd de klaagzang onmiddellijk. Nostalgie is leuk maar alleen als het nostalgie is en niet realiteit. Tuurlijk zou ik graag eens een rondje rijden met bussen uit dat tijdperk maar om er 9 uurtjes mee rond te tuffen in het huidige drukke verkeer, lijkt mij vragen om ziekteverlof.
Voor de kenners onder ons: foto 6a is de cabine van een MAN HTM Aardgasbus.

 

Henk schreef ook de volgende brief over de LTM:

Omdat mijn geboortejaar 1951 is, kan ik mij nog goed herinneren dat er tussen het station en het Royal-theater in Heerlen hier en daar tramrails in het asfalt te zien waren. Ook het plein verderop, dat als keerpunt van LTM buslijnen diende, en daarachter de loods van Van Gent & Loos is nog bekend. Foto's op internet doen al deze herinneringen weer herleven. Dank aan hen die deze foto's op internet zetten zodat anderen er ook van kunnen genieten.
Dat de LTM 5730 van het type AEC Regal Mk IV - Roset nog bestaat en nu in Heerlen is, heeft mij doen besluiten om mijn herinneringen m.b.t. het busmaterieel van de LTM op papier te zetten.
Eind jaren 1950 waren inderdaad Crossley-bussen in dienst bij de LTM. Ik kan me nog herinneren dat deze bussen over een aparte en afgescheiden chauffeursruimte beschikten met daarin een afgedekte motor. De bediening was gebruikelijk voor die tijd, traditionele koppeling met dubbel klutsen, schakelen met een pook en geen stuurbekrachtiging.
Ook beschikte de LTM toen over een kleine serie bussen met een chassis van Scania-Vabis en een carrosserie van Roset, namelijk de serie 501 - 508. Diverse foto's zijn op internet te vinden. Bij deze bussen zat de chauffeur niet meer apart, maar de bediening was nog wel conform die van de Crossleys. De motor lag naast de chauffeur en stak door de vloer. Hij was wel afgedekt, maar desondanks zorgde dat voor een enorme herrie in de passagiersruimte. Kenmerkend voor deze bussen waren de geknikte voorruiten en bij de meeste was slechts een dubbele deur aanwezig aan de voorzijde t.b.v. in- en uitstappen. De carrosserie was middengroen van kleur met onder de raampartij een donkergroene band, waarin het serienummer was aangebracht.
In de tweede helft van de 1950er jaren zijn de eerste bussen van het type AEC Regal Mk IV - Roset in dienst gekomen bij de LTM, de serie 5600 met lage nummers. Op internet zijn foto's te vinden van de 5618, 5626 en 5643. Bij deze bussen lag de motor liggend onder de vloer tussen de voor- en de achteras. Ook dit type had nog de traditionele koppeling met pookschakeling. De voorruiten waren ook hier geknikt, maar er waren nu zowel voor als achter dubbele deuren aanwezig. De verlichting vooral aan de achterzijde was eenvoudig. Ook hun carrosserie was midden-groen van kleur met onder de raampartij de donkergroene band met het serienummer.
Een volgende serie was de serie 5600 met hoge nummers. Zij verschilden in zoverre van de bussen met lage nummers, dat ze vlakke voorruiten hadden, zie de 5698 op internet. De donkergroene band onder de ramen was verdwenen en de verlichting was moderner.
Zoals op de eerder genoemde site van de SVA over de LTM 5730 is te zien, bestond de laatste serie AEC's uit de nummers 5713 - 5752. Op internet zijn foto's te vinden van de 5730, 5731, 5740, 5742, 5744 en 5752. Deze bussen waren beduidend moderner dan hun voorgangers. Zij beschikten over een automatische koppeling en het schakelen gebeurde d.m.v. een bedieningskastje aan de stuurkolom, de schakelpook was verdwenen. Of de hele serie hiervan was voorzien, weet ik niet meer zeker, in ieder geval de bussen vanaf nummer 5720 of 5721 wel. Aanvankelijk waren zij middengroen van kleur, maar op de foto van de 5752 is te zien, dat verschillende bussen uit deze serie in de loop van de tijd veranderingen hebben ondergaan, zoals het toevoegen van een beige band aan de onderzijde en rubberen lappen in de wielkasten om spatwater te voorkomen. Ook het logo is diverse keren gewijzigd.
Voor de stadsdienst beschikte de LTM over een aantal bussen, die ook door Roset waren gebouwd, maar dan op een chassis van Büssing. Zij leken daardoor veel op de serie 5713 - 5752, maar waren korter. Ik weet niet meer welke nummers zij hadden, ik vermoed 601 - 605.
Begin jaren 60 heb ik vanuit mijn woonplaats Bocholtz het Bernardinuscollege in Heerlen bezocht, aanvankelijk veelal met het openbaar vervoer, later per fiets. 's Morgens ging het om 7.50 uur met lijn 3A naar Heerlen, waarvoor meestal een 5700 werd ingezet met vaak als versterking een 5700 en/of een 5600 met een laag nummer. Echter een vast patroon van deze versterkingsritten was niet te ontdekken, want ook werd wel eens een Scania ingezet of een Büssing van de stadsdienst. Tegen de avond ging het dan weer naar huis met lijn 1 met een 5600 met een hoog nummer. Spectaculair op het traject van lijn 3A was de weg tussen Terwinselen en Molenberg. Hier werd de vering van de bussen behoorlijk op de proef gesteld, door de mijnverzakkingen was het wegdek niet overal even vlak. Bij voldoende snelheid haalden we achter in de bus wel eens het plafond.
In deze tijd werd door de LTM een dienstregeling uitgegeven met daarin vaak foto's van het materieel. Onderzoek wees uit, dat het archief van de LTM naast de gebruikelijke documenten een grote hoeveelheid fotomateriaal bevat. Dit archief blijkt zich nu te bevinden in het Regionaal Historisch Centrum Limburg te Maastricht onder het archief code nummer EAN 0765 NV Limburgse Tramweg Maatschappij. Waarschijnlijk is het niet gedigitaliseerd, de foto's zijn helaas niet per computer in te zien.
Verder waren tot voor kort op internet foto's van materieel van de LTM te zien onder de titel "De LTM, even terug van weggeweest" op de site van Fotopic, geplaatst door o.a. andre 2776, maar deze zijn niet meer te vinden.
In 1962 ging de LTM qua materieel over op Leyland - Verheul en in 1969 op DAF - Verheul.
 

---

Foto 9a-9b-9c-9d-9e-9f-9g-9h-9i:

Het is alweer jaren geleden dat dit voorval plaatsvond en ik heb in een eerdere busbrief (nr. 32) al eens een foto geplaatst maar sinds enige tijd heb ik van collega Lambert deze serie gekregen en die wil ik jullie niet onthouden.

 

Lambert schreef mij: "Ik heb uit mijn NZH tijd nog enkele foto’s van de Leidschendamse bus in de Vliet, wellicht iets voor in de busbrief. Deze foto’s werden in die tijd bij de vestiging Leiden verkocht aan personeelsleden voor 7 gulden vijftig.
Het bedrijf heette toen nog NZH en het verhaal hierbij is dat er in die periode een nieuw bedrijf voor de aftankdienst was aangesteld. Dit bedrijf zou goedkoper zijn dan Tecso.

Tecso was van oudsher het schoonmaakbedrijf met vaste mensen dat zowel in Leiden als in Leidschendam schoonmaakte en de tankdienst verzorgde. Tegenwoordig heet het bedrijf anders maar enkele van de vaste mensen werken hier nog steeds. Volgens mij heette dit nieuwe bedrijf GOM.
De allereerste bus die de (nieuwe) tanker rondreed op het terrein, kwam in het water terecht. Uiteraard werd iedereen direct op de hoogte gebracht. Op één foto zie je duidelijk Ton Solleveld staan, de man met de bakkebaarden. Dit was een van de drie vaste schoonmakers en aftankers in dienst bij NZH. Voor insiders heet hij Ton Turbo. Hij was toen in het bezit van een Ferrari-rode Daihatsu met alles erop en eraan.  De bijnaam kreeg hij nadat hij vertelde dat hij maar niet begreep dat zijn vrouw, zittend naast hem, van angst schreeuwde nadat hij komende uit de IJtunnel met 200 km per uur in een slip raakte......

Het verhaal wil dat de aftanker van de GOM na de tewaterlating van bus 9339, den Oudsten MB200 teltrede bus, een droog pak heeft aangetrokken en doodleuk een volgende bus wilde pakken. Hierop heeft het hoofd technische dienst hem dit verboden en het terrein afgestuurd. Ton Solleveld heeft toen de rest van de bussen afgetankt en gestald."

       

       

       

       

       

De een na laatste foto(s) van deze busbrief betreft 2 ouwe knarren. Links de 5372, een Leyland cub van de NZH. Nu nog onder ons in de vorm van museumbus bij het NZH Vervoermuseum. (klik op de link voor meer info). De 3100, een Leyland National, heeft een andere levensloop gekregen en eindigde in 1983 bij de sloper. Meer informatie over de Nationals is te o.a. te vinden in busbrieven 5 en 96.

---

Foto 12:

"Even Pauze" geldt niet voor de busbrief want ik blijf min of maar maandelijks een aflevering verzorgen maar de tekst in deze filmkast van de Ambassador 200 staat er om in deze bus even uit te blazen van alle activiteiten tijdens het bussenfestival in Dalfsen. Eronder vind je 2 filmpjes, een met een originele manier van presenteren van een busvloot en één met achtergronden van het bussenfestival.

filmpjes door Bas van Dis

 

 

      

Uitsmijter(s):

Een ernstig ongeluk? Gelukkig niet, maar wel een bijzonder voorval zoals uit de tekst blijkt. Hoe gek wil je het hebben.......

 

 

De 2e uitsmijter betreft een bus of is het een boot? Van Olaf Horn heb ik dit plaatje van een busboot of bootbus geleend. In deze busbrief zagen we al eerder bij foto 9 een soort bootbus al was dat niet de bedoeling.....nu dan een echte die wel te water kan. In busbrief 99 is de huidige vorm van dit vervoer te zien maar hier dan een ouwetje uit 1958. De laatste tenaamstelling dateert van 2007.

 

 

---

    SlimvanWendy:

Softwaretips:

Van Wendy Broer, een trouwe lezeres, kreeg ik deze tekst:
"Volgens mij heb ik deze handige tip nog niet voorbij zien komen in een van je busbrieven, dus ik deel hem graag met je.
Ik kreeg vorige week een bestand van ruim 54 MB gemaild aan foto’s. Dit gebeurde op een wel zo ontzettend handige manier, dat ik dit graag met je/jullie wil delen.
Het gebeurde via www.wetransfer.com . Het is helemaal gratis door de advertentie die paginagroot te zien is maar je kunt op deze manier wel bestanden naar iemand sturen van maar liefst 2Gb!!!! per stuk.
Die 54 MB had ik binnen een minuut binnen en ik heb niet eens de snelste internetverbinding volgens mij….
Dit is dus een veel makkelijkere manier dan gewoon via email, want dan moet je je fotobestanden vaak in meerdere emails versturen en het duurt ook vrij lang voordat je mailbox-uit weer leeg is.
Het enige waar je als ontvanger op moet letten, is dat de download-link (die je via email ontvangt) maar 3 weken beschikbaar is."

Het is geen echte softwaretip deze keer maar een pagina dus niets installeren of zo, gewoon een toptip en voor velen onder ons een uitkomst. Bedankt Wendy.

 

---

           

BusBabbel:

Toekomst:

Ooit, voor mijn gevoel gisteren, kwam ik in dienst bij Westnederland. Mijn eerste echte baan na mijn schooltijd was bij de gemeente en dat was een prima combinatie kantoorwerk/uitvoerende dienst. Daarna kwam ik terecht in een puur administratieve functie bij een groot concern in Delft en toen ik daar weg wilde, kwam Westnederland in beeld. Ik had zelden iets met Openbaar Vervoer te maken gehad maar het besturen van automobielen en dan graag zo groot mogelijk, was geen straf voor me en dat was mensen in mijn omgeving opgevallen. "Probeer eens of je buschauffeur wat vindt" was op een gegeven moment een opmerking in de vriendenkring. Ik was er nog niet heel erg zeker van maar ik liet me overhalen om te solliciteren. Ik moest een proeve van bekwaamheid afleggen onder het toeziend oog van een strenge chef/controleur en de test viel niet tegen. Om precies te zijn, ik was meteen verkocht en de controleur was het met mij eens. Vanaf het moment dat ik achter het stuur kroop, genoot ik met volle teugen en dat is nooit meer anders geworden. Mijn kostje was gekocht zoals men dan zegt want in 1983 gold ons beroep nog als 'levenslang'. Geen criminele veroordeling, al denken anderen daar misschien genuanceerder over, maar in die tijd was een baan bij b.v. de Overheid, het OV of het Leger een garantie dat je tot je pensioen gebeiteld zat. Helaas, garanties worden tegenwoordig niet meer verstrekt en de toekomst bij al die onwankelbare instanties is momenteel net zo onzeker als je nooit voor mogelijk had kunnen houden. De Overheid slankt af, het Leger wordt uitgedund en in het OV rammelt en rommelt. De gedachte dat het overal hetzelfde verhaal is, in elke branche wordt bezuinigd en gesnoeid, is niet iets waar je de onrust mee weg kunt nemen. Veel collega's met zware economische lasten of van een generatie die nooit de bodem van koopgedrag hebben gekend maar slechts kunnen consuMEREN i.p.v. consuMINDEREN, zullen een toontje lager moeten gaan zingen. Ik benijd ze niet maar zij benijden mij waarschijnlijk ook niet. Ik ben op een leeftijd dat ander werk moeilijk zal worden en een ontspannen oude dag op kosten van de Staat of via een Pensioenfonds, zie ik mogelijk ook verdampen als sneeuw voor de zon.

Schets ik nu wel een heel erg pessimistisch beeld? Geen idee maar de signalen die er zijn, zijn niet om vrolijk van te worden. Het hoofd laten hangen is geen optie zolang er nog geen echte klappen vallen maar rekening houden met andere tijden, lijkt mij geen overbodige luxe. Er zijn collega's die zich oprecht zorgen maken en die doorhebben dat de persoonlijke toekomstverwachting best eens samen kan vallen met je huidige mentaliteit. Zit je achter het stuur met een ongeïnteresseerde uitstraling, dan zaag je je eigen poten onder je stoel vandaan. Ten eerste dupeer je goedwillende collega's die hopen dat ze met de juiste instelling hun baan kunnen behouden want alleen als we met z'n allen opvallen in positieve zin kun je de schade beperken. Gaan we op straat lichtzinnig met ons werk om dan krijgen we zeker op termijn de rekening gepresenteerd. Realiseer je dat de tijd van 'ach, het zal wel loslopen' voorbij is en dat de maatschappij waarin we nu leven over 5 à 10 jaar een heel andere zal zijn.

Dit stukje tekst is er niet voor om aan bangmakerij te doen maar is slechts een waarschuwing voor hen die de boel verzieken want de tijd is aangebroken dat we het niet meer kado krijgen. Realiseer je dat goed en doe er je voordeel mee. Het is niet meer zoals vroeger en we zullen voorlopig blijven inleveren maar als je je hoofd laat hangen, gaat de strop er wel heel makkelijk omheen. We zijn intussen zover dat we verbaasd zijn als er mensen vriendelijk doen maar we verwachten het zelf wel als we dienstverlening verwachten aan b.v. een loket, een kassa of op een terras. Wij functioneren hetzelfde achter het stuur. Behandel de mensen zoals je zelf behandeld wenst te worden en je zult zien dat het werken er een stuk aangenamer van wordt. Als we dat allemaal zouden doen, bereiken we meer dan met sjagerijn. De concurrentie houdt bedrijven in een wurggreep en zorgt dat er maatregelen genomen worden die wij als onprettig ervaren. 'Vroeger ging dat allemaal beter' is een veelgehoorde opmerking maar vroeger is geweest en komt niet meer terug. Je (nog steeds) prima baan als buschauffeur is van levensbelang de komende jaren dus zorg dat je er positief uitspringt want dan kun je later niet zeggen dat eventuele tegenvallers aan jezelf te wijten zijn.

 

Het is een erg moraliserende busbabbel geworden en ik hoop dat jullie mij dat vergeven maar denk er in ieder geval eens over na.

 

---

       

Surftips:

      

Grappig:

Ingezonden berichten:

Collega Hans heeft mij 2 foto's gegeven van bussen die hij op vakantie tegenkwam. Hij was nieuwsgierig naar de achtergrond van deze bussen. Ik schrijf dan wel een busbrief maar ik ben niet echt een 'hardcore' kenner. (Dit is al meerdere malen aan het licht gekomen.....;-) Ik kan hem dus niet helpen maar mogelijk zijn er lezers die hem wel het een en ander kunnen vertellen. Laat het mij weten en ik bemiddel in het contact.