juni 2011
N i e u w s i n B u s b r i e
f f o r m a a t <++++>
_________________________________________________________________
______ Onderwerp: 2 in 1
(N.A.L. - Boskoop)______________
Verhalen over oude en
nieuwe bussen
Inhoudsopgave:
2 in 1
(N.A.L. - Boskoop)
Uitsmijters: Speciale cabriobus -
Speciale agent
SlimvanWim: Verwijderen van software
Busbabbel: Leeftijdmissers
BOEM, PETS, KNAL,
DAAR KOMT DE N.A.L.!
(zo begint een bijdrage van Edwin Barth)
De toon is gezet, de start is overduidelijk. Deze busbrief
gaat grotendeels over de N.A.L. oftewel Nieuwkoop-Alphen-Leiden / Fa. P.
Langhout. In 1923 startte P. Langhout, in 1940 overname Rooijen en Heemskerk,
traject Zegveld - Woerden, en van 1955-1960 Uijterlinde. In 1980
werd het bedrijf overgenomen door CN (Centraal Nederland).
Vanaf 1947 samenwerking in R.A.V. (Rijnlandsch Auto
Vervoer) en van 1948 tot 1968 in C.A.P. (Stichting Coördinatie Autovervoer
Personen - in 1948 gestart als samenwerking van de voormalige RAV, SVO en
VALK, opgeheven in 1968).
Edwin Barth heeft mij veel informatie en een aantal foto's
gestuurd. Hij vertelt veel uit eigen herinnering en ik kan zeggen dat hij als echte N.A.L.
liefhebber bijna zelf een busbrief had kunnen
schrijven. In deze busbrief ga ik proberen zijn verhaal wat hij mij in
diverse mailtjes stuurde, te bundelen en in overzichtelijke
fotohoofdstukken op te delen. De teksten van Edwin heb ik intact gelaten
dus de ik-vorm gaat over Edwin.
Daarnaast heb ik van Marty Werkman foto's doorgestuurd
gekregen over het einde van een historische vestiging en die afbeeldingen
heb ik in de 2e helft van deze busbrief geplaatst.
Boem, pets knal: nu eerst de N.A.L.
(met foto's van o.a. Wim Vink en Cees van 't Lith)
Van Hans Kroon kreeg ik een fraai pdf-bestand over de NAL
wat ik jullie uiteraard niet wil onthouden. Klik op de kroon hieronder voor
een aflevering van "de Int. Kroon Times". Dank aan Hans.
Foto 1a-1b-1c-1d:
Allereerst een link naar YouTube voor een muziekclip van
Rubberen Robbie, een Leidse niet meer bestaande groep. Het beginstukje
van de clip is opgenomen in een van de bussen op het N.A.L. terrein. Ik dacht dat het
de 59 was, maar in het filmpje heeft de bus rode stoelen en de 59 had
de meeste tijd geelachtige stoelen. Hoe het ook is, hier de bewuste clip.
(Helaas is de clip niet meer beschikbaar vanwege schending van het
auteursrecht)
Ik kan mij herinneren dat bus 59 het vlaggenschip was van de firma
Langhout en in 3 kleurstellingen heeft gereden. Veel tourwerk maar ook af en
toe invallen op de lijndienst, zelf kan ik mij herinneren de schoolreisjes
van ''Het Kompas'' met ome Dick (Hoogendoorn) of ome Cees (de Vogel).
foto Wim Vink
Met bus 61 heeft de heer P. Langhout ons nog eens naar Den Helder gebracht,
we gingen toen op kamp van school. Deze wagen reed ook naar de zwembad de Aarweide voor het schoolzwemmen.
Met verjaardagen kwamen ooms en tantes op bezoek uit Den Haag en Amsterdam,
via Leiden met de trein en dan met de N.A.L. naar Ter Aar, we hebben wat een
commentaar gehad, wel in de goede zin natuurlijk, zij waren de HTM en het
GVB gewend, die reden op tijd! Het was helemaal feest als ze de ''schorre
kikker'' hadden op die rit. Allemaal leuke herinneringen!
Jammer dat er geen wagen bewaard is gebleven, alleen de WN 1107 rijdt nog als
museumbus, daar straks meer over.
In 1980 hebben we een reis naar Fugen in Oostenrijk gemaakt, Co Blijleven
heeft ons gereden met de 72, een Mercedes O303 automaat. Het pension
Troppmair werd daarna nog jaren bezocht. Jammer genoeg heb
geen foto van de 72, misschien iemand anders?
Toen een reisbureautje werd
geopend in het voormalig postkantoor op de
hoek van het Vosholplein, werd de gloednieuw Bova Futura (later naar Snelle
Vliet gegaan) gepresenteerd. We hebben nog een dagtocht gemaakt met Frits
Verkerk op de bok. Ik weet dit nog uit mijn herinneringen, er waren nog wel
meer vreemde eenden in de bijt. Een Mercedes-Jonckheere in Oad kleuren (ik
meen de 73 ???), een VW-busje en een Mini.
Er was ook sprake van aanvullend materieel, niet rijdend voor de N.A.L. maar bij hun eigen bedrijf
en daarvan is een bus bewaard gebleven en ook
nog rijvaardig als museumbus, de 1107. (op foto 1b in 2008)
Deze 1107 kwam uit een serie van
5, namelijk 1107 t/m 1111. In 1968 nieuw in dienst en deze wagen kreeg een lange
geschiedenis. Hieronder op 2 manieren op de foto. Op 1b met de V op de grille en
het wagenparknummer op de linkerhoek en daaronder op foto 1c te zien in Rotterdam
zonder de V van Verheul en met het nummer voorop. (fotografen onbekend)
Zie ook Haags Bus Museum
De 1107 is later
vervangen door WN 2028. Hier is goed te zien dat deze bus voor de N.A.L.
reed door de tekst 'groepsvervoer'. Deze Leyland 2028 is gebouwd bij den
Oudsten in 1969, ging uit dienst in 1985 (!) en eindigde bij een
particulier.
De Westnederland 2028 heeft dus bij de N.A.L. gereden als versterking.
In
1979 reden de WN 1107 en de 5445 maar soms werd de 1107 vervangen door
de 2028. In het voorjaar van 1980 kwam de 1107 samen met de 5445 (
gebouwd in 1967 voor de WSM) gedurende enkele maanden opnieuw tijdelijk in N.A.L. dienst.
De WN 1107 is nog rijvaardig bij het
www.haagsbusmuseum.nl
Foto 2a-2b:
Als jochie van rond de 6
a 7 jaar (ben nu 40) keken we op de werf van Langhout, de lagere school
was ernaast, en ik zat in de klas met de jongste van Piet Langhout, Michael en
ik werd bevriend met hem. Zo begon mijn interesse in autobussen.
Deze werf was
best wel een groot terrein, voor aan de weg een opstelplaats voor
vertrekkende bussen naar Nieuwkoop, Woerden, Leiden, Zevenhoven en
Alphen a/d Rijn. Er stond een garage en aan de achterkant een werkplaats
voor 2 bussen. De geschiedenis is een lang verhaal, ik weet wel wat te
vertellen uit een boek over Langhout ''De bus van Langhout''. Uitgegeven
in een kleine oplage voor ex-chauffeurs tijdens een reünie. Viavia heb
ik er toch
een kunnen bemachtigen.Noot van de redactie:
Het boekje dat bedoeld wordt ,De bus van Langhout', geschreven door
Hans van der Wereld, is inmiddels tot een soort collectors item
geworden. Het zal misschien velen uit het voormalige NAL-gebied deugd
doen, dat er een nieuw boek over de NAL klaarligt voor uitgave! Daarin
staat veel meer over de historie dan in eerstgenoemd boekje. Het
wagenpark zal daarin niet zo uitgebreid aan de orde komen, want dat
staat al in ,De bus van Langhout'. Er zal wel uitgebreid worden ingegaan
op de Woubrugse ADWAL, die in 1940 in de NAL werd geïntegreerd. Wanneer
het boek verschijnt is nog niet bepaald.
Hans van der Wereld schrijft mij verder: "De NAL heeft niet altijd
alleen maar met tweedehandsjes gereden! Vaak kocht men wel tweedehands,
maar regelmatig ook wel nieuw: 28, 29, 35 tm 43, 46, 51-52, 60 tm 67, om
maar wat uit de latere jaren te noemen. Als ik het mij goed herinner
zijn er destijds maar zo'n 250 boekjes gedrukt. Ik kon er destijds niet
veel tekst in kwijt, omdat ik niet helemaal de regie van dat boekproject
in de hand had. Dat is tegenwoordig wel anders! Ik schrijf mijn boeken
(over de regionale historie) helemaal in eigen beheer en onafhankelijk
van wie dan ook."
Achter de garage werden
's avonds de bussen gestald en was het vrij toegang voor de jeugd. Heel
wat busnummers zouden kunnen vertellen over wat er gebeurde op de achterbanken!!!
Na de lagere school ging
ik naar de LTS in Alphen, daar zou ik dan autotechniek gaan doen want
ja, ik moest natuurlijk buschauffeur worden want ik was nog steeds stapelgek op die
bussen bij ons! Uiteindelijk ben ik 22 jaar kok geweest en nu ben ik
taxichauffeur maar nog altijd geïnteresseerd in bussen.
Door slecht onderhoud
van de bussen ( je kon 3 haltes ervoor al horen dat de N.A.L. er aankwam)
kwam men materieel tekort. Al gauw werd er gehuurd, in 1976 werden 3 bolramers gehuurd van de NZH: 4843,4872 en de 4873. Na deze periode van
4 maanden kwam Westnederland in aktie met de 1107, 2028 en de
5445. Hoe men aan de centen kwam weet nog niemand maar de heer Langhout
bestelde in 1976 nog 6 nieuwe bussen bij van Hool voor de lijndienst.
Vóór
de overname, juli 1980, werden al 2 CN bussen ingewerkt op de lijn
Nieuwveen > Leiden waarna het doek viel voor de N.A.L. Alle wagen zijn
afgevoerd en gesloopt, alleen de 6 nieuwe van Hool bussen kregen van CN
de bekende gele kleur en ze werden op Schiphol-Oost ingezet voor het personeelsvervoer.
Men klaagde steen en been over de
bussen vanwege de dicht bij elkaar opgestelde zitbanken kregen ze onder de
passagiers al snel de bijnaam van 'Buikkramp bussen''. Een chauffeur over
het onderhoud:
"Tijdens een rit kreeg ik steeds koudere voeten en benen.
Onder de voorbank kijkend bleek dat het luik, wat daar hoorde te zitten er
gewoonweg niet was. Men was dit na het onderhoud vergeten terug te plaatsen. Maar ja, er was in die tijd nog geen strenge APK."
Piet Langhout heeft alleen maar met tweedehands bussen gereden, eigenlijk tot de wagens geen meter
meer vooruit kwamen.
Zoon Peter, wel bekend, opende een
reisbureau in Ter Aar en kocht een nieuwe Bova Futura. Heel Ter Aar kwam de bus bezichtigen
(deze Bova is verkocht aan de
Snelle Vliet), later nog een Volvo Odyssee en van de Oad een Mercedes met
een carrosserie van Jonckheere. Als Peter het een jaar heeft uitgehouden is
het lang! Piet Langhout had 3 zoons en 2 dochters, de dochters zijn hun
eigen weg gegaan maar de jongste zoon, Michael is eigenaar geworden van de
Mol-Pelikaan, inmiddels overgenomen door BBA-tours. De middelste zoon Jaap
is niet in de buswereld terechtgekomen en Peter doet het intussen weer redelijk als tweede man van Peter Langhout
Reizen.
Foto 3a-3b-3c:
Ik heb weer een stukje geschiedenis uit Ter Aar. Wim Vink heeft de
plaatjes geschoten.
Bus 52 kwam uit een serie van 2 (51) en ze kwamen in 1969, de meeste
bussen waren
tweedehands maar deze 2 wagen kwamen nieuw in dienst. Er lag een DAF
motor in met daaromheen een Domburg carrosserie, 50 zit- en 18
staanplaatsen. Na aanschaf van de wagens werd er veel tourwerk mee
gereden maar langzamerhand werd de 52 meer en meer ingezet op de
lijndienst. De 51 mocht nog dagtochtjes rijden maar de 52 kwam vast in
lijndienst en kreeg een nieuwe kleurstelling (foto 3c) in 1979 in de moderne kleuren van de N.A.L. en
met het nieuwe logo. Zie ook het haltebord met de naam erop.
foto Wim Vink
foto Wim Vink
Foto 4a-4b:
Bijgaand een prachtig plaatje van de N.A.L. 42 (P.Langhout) komende
vanaf de Aardammerbrug, de bus zal rechtsaf gaan naar eindhalte Ter Aar, N.A.L. garage.
Daaronder op foto 4b zien we vermoedelijk wagen 43 gezien het verschil
van 1 cijfer op het kenteken.
foto Wim Vink
Foto 5a-5b:
Deze fotootjes spreken voor zich.
Foto 6:
Rond 1970 begon de firma P. Langhout zich naast de lijndienst te richten
op tourwerk.
Men kocht bij Broere 2 bussen, Broere 21 en 22, beide gebouwd in 1966, de
N.A.L. nummerde ze om naar 53 en 54. de 53 (AB-23-16), een DAF Smit, bood
plaats aan 50 personen. De 54 (AB-18-69) was een Fiat 320 en had een luxe
opbouw van Van Hool en bood plaats aan 37 personen. Op de foto de Langhout
54, geschoren en gewassen poserend voor de garage. Deze bus is zelfs
naar het hoge Noorwegen geweest.
Over het algemeen reed Langhout met de reiswagens 53,54,68,69,71,72,73 en de Bova Futura 75. De 75 was nieuw aangeschaft door Peter Langhout (zoon
van.....), hij opende een klein reisbureau in het voormalige postkantoor op
het Vosholplein (zie ook tekst bij foto's 2). Bij de opening stond de Bova
te pronken op het plein. Na een kort bestaan bij Langhout werd de 75 verkocht aan de Snelle
Vliet. Piet Langhout heeft
tot het eind gevochten, niet alleen voor zijn bedrijf maar ook voor de
reizigers die ondanks de kritiek ook veel leuke ervaringen hadden en dankbaar gebruik
maakten van zijn diensten!
Foto 7a-7b:
Hierbij een foto die menig Ter Aarder pijn heeft gedaan,
links de DAF-Domburg 51 en rechts waarschijnlijk de 60? Achter de garage
Langhout wachtend op misschien nog een koper, maar tranen biggelen over de
voorruit, en Ter Aar huilt mee.
Alleen de 62 t/m 67 mochten in de gele ov-kleur nog wat ritjes maken bij het personeelsvervoer van CN.
Op foto 7b staat de 51 gefotografeerd in 1976 nog in vol
ornaat.
In juli 2013 kreeg ik een bericht per mail binnen van de heer
Huib Steen. Hij verhaalt hierin over een voorval met de NAL in de jaren
zeventig waarbij hij aanwezig was. Zijn familie en bekenden bleven al die
jaren sceptisch over het waarheidsgehalte van het verhaal van de heer Steen.
In deze busbrief las hij over de NAL en dacht meteen: "Misschien kan ik via
de busbrief mijn verhaal bevestigd krijgen". Ik heb een aantal mensen
gevraagd of men van het voorval afwist maar helaas was het verhaal bij hen
niet bekend. Wel kon men bevestigen dat er in die jaren van alles gebeurde
doordat de bussen van de NAL slechts een enkele keer nieuw uit de fabriek
kwamen maar meestal van een eerdere eigenaar geweest waren. Dat hoeft geen
bezwaar te zijn maar zoals al eerder in deze brief bij foto 2 beschreven
werd, was het onderhoud niet altijd optimaal.
Hierbij dus de anekdote:
"Meer dan 40 jaar geleden hoorde ik van het bestaan van
Zegveld. Ik kreeg verkering met een Zegveldse, die later mijn vrouw zou
worden. Als Rotterdammer heb ik wel moeten wennen aan het openbaar vervoer
in het wijde Groene Hart in die tijd. Je moest de bus niet missen! Het
duurde uren voor er een volgende kwam, en geld voor een dure taxi was er
niet. Ik droeg het OV een warm hart toe: ik was er trouwens op aangewezen
omdat ik nog geen rijbewijs had. Zo maakte ik dus kennis met de NAL. De
outfit van de bussen was nogal anders dan die van de Rotterdamse RET. De
NAL-bussen hadden een zeker knuffelbeergehalte: ze waren compacter en
knusser. Mijn ervaringen met de NAL leverde vroeger bij mijn schoonfamilie
stof voor winteravondgesprekken op, en inspiratie voor Sinterklaasgedichten.
Vermoedelijk herfst 1973 (?) ben ik bij Woerden uit de trein gestapt, op weg
naar Zegveld. De NAL- bus stond klaar. Aan de passagiers die al plaats
genomen hadden ( ik weet niet meer hoeveel) werd door de chauffeur gevraagd
of we even wilden uitstappen en meehelpen bij het aanduwen van de bus.
Natuurlijk was ik wel wat verbaasd. Maar waarom zou ik niet even meehelpen?
Bovendien, hoe moest je als de bus niet zou rijden, op een andere manier in
Zegveld komen? Dus met een aantal mensen onze schouders ertegenaan. De bus
had in mijn herinnering maar een klein zetje nodig en we konden de reis
beginnen.
Dit verhaal is tot voor kort gespreksstof in de familie geweest en werd niet
door iedereen serieus genomen (maar mijn vrouw koos daarin altijd openlijk
mijn zijde!). Nog onlangs kreeg ik vragen als: 'hoeveel passagiers waren er
dan bij? Je krijgt toch met geen mogelijkheid een bus aangeduwd?' Ik besloot
zelf wat historisch onderzoek te gaan doen om het bewijs te leveren. Ik
googlede op NAL en zowaar verscheen Busbrief 104. Het citaat bij foto's van
de NAL-bussen, dat er overwegend met tweedehands bussen werd gereden
en eigenlijk tot de wagens geen meter meer vooruit kwamen, was voor
mij al een bewijs dat mijn familie zou moeten overtuigen. En ook de bijval
van de heren Barth en Van der Wereld door hun opmerking dat het verhaal hen
niet verbaast, zou voldoende overtuigingskracht moeten hebben. Uiteindelijk
is mijn verhaal na veertig jaar in eigen kring geaccepteerd toen het weer
aan de orde kwam, en iemand met technisch inzicht uitlegde dat het goed
mogelijk is om een voertuig met zo'n grote massa, vanuit de eerste
versnelling door duwen aan de praat te krijgen.
Hoewel het ‘bewijs’ van het voorval dus niet meer echt nodig is, zou ik het
toch leuk vinden als mijn verhaal of een soortgelijk voorval door
ervaringsdeskundigen van en met de NAL, dus chauffeurs of passagiers,
bevestigd zou worden.
Met vriendelijke groet,
Huib Steen
foto Wim Vink
Foto 8a-8b:
Bijgaand weer twee prachtige plaatjes vastgelegd door Wim
Vink, de N.A.L. 53 staat in de buffer van Station Leiden (nu Leiden CS). Het betreft een DAF met een Smit-Joure carrosserie. Deze toen 4 jaar
oude nogal logge wagen werd in 1970 overgenomen van Broere onder
kenteken AB-23-16 en telde 50 zitplaatsen. (zie foto 6) Een zwaar voertuig dat in de
spits veel werd ingezet op de lijndienst maar deze wagen heeft ook de nodige kilometers
gereden als tourwagen. Door de pittige motor leek het of er een baksteen
op het gaspedaal lag, je kon er flink snelheid mee maken. Tot
1979 mocht ''Josje'' (bijnaam) vanaf de Aardamseweg in Ter Aar zijn ritten beginnen en
hoe het eindigde..........???
foto Wim Vink
foto Wim Vink
Foto 9:
Met Piet Langhout en
zijn vrouw Truus heb ik nog wel contact, zo blijf ik nog een beetje
op de hoogte van de nieuwtjes uit die ouwe tijd! En over oude tijd
gesproken....hierbij een foto van Gerrit Gunnink met een historische foto
van een Langhout voertuig.
Foto 10a-10b-10c-10d:
Van Olaf Horn kreeg ik direct na het
verschijnen van deze busbrief als aanvulling 3 fraaie kleurenfoto's van
de bussen 64, 66 en 67 uit zijn eigen archief. Mijn hartelijk dank.
Hij schrijft: Hierbij stuur ik je 3
foto's betreffende ex-NAL-bussen,die ik indertijd op Schiphol-Oost heb
gespot,het betreft de 64, 67 en 66.Tijdens het fotograferen was er een
monteur/medewerker van de CN-openluchtstalling aanwezig en hij heeft met
mij nog een ritje gemaakt met één van deze bussen naar het platform op
Schiphol om zgn. platform-bussen te kunnen fotograferen.
Van de initiatiefnemer van deze busbrief kreeg ik ook een fotoaanvulling
die ik hieronder als 10d plaats.
Edwin Barth schrijft: Deze foto, in 1976 gloednieuw bij van Hool vandaan,
een serie van 6 lijndienst wagens)
Foto 11a (de vestiging Boskoop) heeft al eerder in een
busbrief gestaan namelijk in brief 58 ter illustratie van zaken uit de
Westnederland periode. Dat artikel verscheen eind 2006 toen Boskoop
dichtging en nu blijkt dat de foto in ruim 4 jaar geschiedenis is geworden
want de vooruitgang heeft ook hier toegeslagen. Slechts het toenmalige
hoofdkantoor van WN staat nog overeind (linksonder) en is in gebruik bij
Connexxion, de rest is tot puin teruggebracht. Het was al een klap toen de
vestiging Boskoop gesloten werd maar nu is dan toch de knock-out gegeven. De
kogel is door de kerk en de sloopkogel is door de vestiging zoals te zien is
op de andere foto's van Martin Ebben, oud bewoner van deze vestiging.
Wie ook tot de inboedel van deze vestiging behoorde is Marty Werkman en hij
heeft jarenlang op zijn webpagina een aftellend In Memoriam geplaatst
met daar in het kort de geschiedenis van deze historische plek beginnend in
1961 bij Citosa. Helaas is ook deze webpagina ter ziele.
Voor nog meer achtergrondinformatie over de plaats Boskoop zelf, verwijs ik
naar een pdf-verslag van de hand van Hans Arie Kroon, al heel lang
woonachtig in Parijs en een trouw lezer van deze busbrieven. Met dank aan
Hans voor het beschikbaar stellen hiervan. Klik op het 'kroontje' voor de
info.
Andere historische verhalen van Hans Arie Kroon over Boskoop en omgeving kan
men lezen op de volgende website:
www.alphen.com
in de rubriek Geschiedenis.
foto Martin Ebben
foto Martin Ebben
foto Martin Ebben
Foto 12a-12b-12c:
Het vestigingskantoor, de werkplaats en de stalling ondergaan hetzelfde lot.
Er lijkt een tornado overgetrokken te zijn maar dit is toch echt mensenwerk.
Op foto 12c is de verlatenheid duidelijk zichtbaar.
foto Martin Ebben
foto Martin Ebben
foto Martin Ebben
Foto 13a-13b:
Tot slot een foto waar het
kantoorgedeelte van Connexxion half zichtbaar is en de rest ligt in
containers. Ter verduidelijking de luchtfoto opnieuw maar dan met de
verdwenen opstallen weggekruist.
foto Martin Ebben
Uitsmijter(s):
Bussen zijn er in soorten en maten, niet alleen tegenwoordig
maar ook vroeger kon men er wat van. Dat is goed te zien op deze foto van
een 'bus' van het merk Saurer. Het uitzicht was gegarandeerd en niet alleen
doordat de bus uitgevoerd is als cabrio maar ook de banken zijn in
tribunevorm gemonteerd. Gezien de ineengedoken gestalte achter stuur, was
het een frisse dag en indien nodig kon het dak dicht. Dit zal ongetwijfeld
met de hand moeten gebeuren want een simpel knopje op het dashboard zal
vermoedelijk ontbroken hebben.
foto Gerrit Gunnink
De 2e uitsmijter is fraai van compositie. De maker is mij
niet bekend maar dat de politie je beste vriend is, wordt hier duidelijk in
beeld gebracht. Dat ik deze foto in een BUSbrief kan plaatsen
komt doordat deze 'agent' een sleutelkoord om zijn nek draagt met de woorden GVB en Connexxion.
Toelichting van Remy: De agent is Gekke Gerrie, een lokale
beroemdheid in Purmerend die al jaren in een politie uniform rondloopt, hij
werkt overigens niet bij de politie....
Toegevoegd een video over Gerrie want deze man is recent bestolen van zijn
spullen.
SlimvanWim:
Softwaretips:
Toevallig staat de software die ik hier ter sprake wilde
brengen op dit moment van schrijven ook in het blad 'Computeridee' als
aanbevolen software om geïnstalleerde programma's te verwijderen. In Windows
zit ook software die dat voor je kan doen maar dat is gebrekkige software
vergeleken met Revo-uninstaller. Dit gratis stukje software verwijderd zaken
van je computer op een betrouwbare maar zeer grondige manier en pakt niet
alleen het bewuste programma aan om te verwijderen maar ook allerlei rommel
van deze software die verspreid op de harde schijf staat. Zo voorkom je b.v.
lege mappen in het startmenu maar ook het register van je computer raakt
minder vervuild. Geïnteresseerd? Ga naar deze
link en
ee rest volgt vanzelf. Succes.
BusBabbel:
Leeftijdmissers:
Wat kan een mens zich vergissen. Ik heb dat recent meegemaakt
op het gebied van leeftijd. Niet dat ik een fraaie jongedame te oud heb
geschat want dat doe ik niet meer sinds ik daar een enorme uitglijer mee
gemaakt heb die ik jullie en mijzelf wil besparen. Nee, deze keer is het meer
een vertederende misser. Ik was op reis met een gezelschap en gaandeweg werd
de onderlinge band tussen de aanwezigen mij duidelijk. Op de lijst met deelnemers
stonden al een aantal zaken die mij helderheid bood over veel aanwezigen
zoals de heer en mevrouw X (hoorden bij elkaar) en mevrouw Y met 3 kinderen
(leken op haar dus dat zat wel goed). Na een poosje had ik
alle relaties wel in de gaten en ik had voor mezelf besloten dat er geen
kandidaten aanwezig waren waarmee ik voor het altaar zou willen verschijnen.
Ik tel 56 jaarringen als je mij door zou zagen en ik kijk nog steeds de
wereld in met de ogen van een dertiger dus zie ik geschikte mevrouwen Koeleman van mijn eigen leeftijd snel over het hoofd en dat is niet eerlijk
want het voordeel van mijn leeftijd is dat steeds meer leeftijdsgroepen tot
de categorie 'boeiend' gerekend mogen worden. Vroeger als jongeling was een
vrouw van 45 te oud voor mij terwijl zij nu als een groen blaadje op mijn
menukaart verschijnt. Toch schijnt mijn denken niet mee te groeien met mijn
leeftijd want in het reisgezelschap zaten ook een vader met zijn dochter van
rond de dertig en daar gaat dit verhaaltje eigenlijk over. Mijn reisgenoot
attendeerde mij op deze 2 en ik zocht met mijn ogen de stoelen af. Nee, zij
zat niet naast haar vader maar had contact gemaakt met de chauffeur en dus
keek ik de bus rond om te zien of er een oudere heer aanwezig was waar ik
deze jongedame aan kon koppelen. Er zaten zeker 5 oudere heren achterin van
rond de zeventig jaar en ik zat af te wegen welke het meest weg had van de
dochter. Het viel niet mee maar na een tijdje had ik besloten welke heer op
leeftijd in
aanmerking kwam. Ik stootte mijn reisgenoot aan en opperde mijn conclusie
over de familieband tussen de man en de jonge vrouw. Hij lachte verbaasd en antwoordde:
"Nee joh, dat is haar vader niet, die man vlak achter de uitstapdeur is haar
vader". Verbouwereerd keek ik naar de bewuste persoon en ik merkte dat ik
naar een leeftijdsgenoot keek i.p.v. naar een bejaarde man. Ik werd met een
klap met beide benen op de busvloer gezet: vaders zijn niet meer de ouderen
van vroeger want ik heb intussen deze leeftijd zelf bereikt..........dat
noemen ze met een moderne term een 'eye-opener'. Een vorm van gêne overviel
mij maar even later kon ik er toch hartelijk om lachen. De jongedame keek om en
lachte om mijn vrolijke reactie zonder te weten dat zij het onderwerp van de
situatie was. Gelukkig hoefde ik haar niet uit te leggen
waar ik lol om had maar het oogcontact was gemaakt en misschien kon ik
alsnog een mevrouw Koeleman schaken..... "Ouwe snoeperd", hoorde ik mijn
reisgenoot zeggen.
Surftips:
Geweldig mooi om te zien hoe men een vliegtuig bouwt. Op dit YouTube
filmpje, nou zeg maar film vanwege de grootte en de kwaliteit, zie je in
een rap tempo (2 minuten en 31 seconden) hoe een vliegtuig samengesteld
wordt.
YouTube
Klik op:
Grappig:
Een blondje gaat naar de videotheek en wil wel eens een
sexfilm huren. Ze is wat onwennig en gaat naar de man
die achter de balie zit en fluistert in zijn rechteroor:
"Waar liggen de pornofilms?" De man antwoordt: "Aan de
andere kant." Waarop het blondje in zijn linkeroor
fluistert: "Waar liggen de pornofilms?"
Met haar baby van zes dagen op de arm stapte Annie de
bus in.
"Dat is de lelijkste baby die ik ooit heb gezien!" zei
de chauffeur, waarop Annie woedend achter in de bus
plaatsnam.
De man naast haar vroeg wat er aan de hand was.
"De chauffeur was onbeschoft tegen me!" klaagde Annie.
"Schandelijk," zei de man.
"Chauffeurs moeten altijd beleefd blijven."
"Ik denk dat ik hem meteen maar even een lesje ga
leren," zei Annie.
"Prima idee," zei de man. "Dan houd ik wel zolang uw
aapje vast."
Een stel uitgelaten Drentse boerinnen gaat met een
prachtige boot op een tweedaagse Cruise.
Aan boord worden zij welkom geheten door een officier in
gala-uniform.
"Welkom aan boord,mevrouw", heet de man iedereen welkom.
"Dank u wel kapitein", zegt de boerin.
"Ik ben geen kapitein", zegt de man: "Ik ben de
dek-officier"
"Kiek es aan", zegt de boerin:"we goan hier niets tekort
komen"
Ingezonden berichten:
Beste Wim,
(ingekort door de redactie)
Misschien is het leuk om eens een keer een nieuwsbrief te besteden aan
Westnederland Nieuwegein. Deze toch wel bijzondere vestiging heb ik in zijn
nadagen, dus voor de overgang naar Midnet, als inwoner van Nieuwegein best
wel goed gekend. De vestiging Nieuwegein was meer dan alleen maar een remise
voor de sneltram. Het buslijnennet strekte zich grofweg uit van Utrecht,
Houten, Leerdam, Vianen, IJsselstein, Benschop, Montfoort, Linschoten,
Woerden tot De Meern.
Met vriendelijke groet, Stefan Veenenberg
Antwoord redactie: Beste Stefan, ik vind het een prima plan en ik zal er
graag wat mee doen. Ik ben zelf vaak bij de vestiging Nieuwegein geweest in
de Westnederland periode. In de tijd van ZWN werd de boel herverdeeld en
verloren wij Nieuwegein. Een grote vestiging mede door de sneltram en later
ook de plaats waar de verkeerscentrale was gehuisvest dus allemaal redenen
om er een keertje een busbrief over te maken. Ik moet wel voorzichtig zijn
want voor ik het weet komen er verzoeken uit alle delen van Nederland en dat
gaat mij echt niet lukken. Jouw idee komt in een van de volgende brieven
zeker aan bod en mogelijk combineer ik het met een 2e of zelfs 3e vestiging
waar ik wat over kan verzamelen zoals in deze brief Boskoop aan bod kwam. Je
merkt het t.z.t. wel.
Van Dick van der Goot kwam de volgende ingezonden tekst:
"Busbrief 104 is weer een zeer verrassende aflevering
geworden, ik had niet gedacht dat de NAL nog eens zo uitvoerig in jouw
verhalen ter sprake zou komen. Het was inderdaad een merkwaardig bedrijfje,
waarvan ik al sinds ongeveer mijn elfde jaar de dienstregeling globaal kende
omdat de NAL aangesloten was bij de Stichting CAP (genoemd aan het begin van
deze brief), waarvan ook Tensen deel uitmaakte. Door de ca. 10 kleinere
bedrijven die bij de CAP behoorden, werd destijds een gezamenlijk
dienstregelingboekje, en ook een gezamenlijke dagkaart, uitgegeven. Het
boekje kocht ik bij Tensen te Soest, dat pluisde ik vervolgens grondig uit
en mijn eerste grote ov-tochten, die ik toen nog samen met mijn broer
maakte, vonden plaats op een CAP-dagkaart. Deze kostte destijds slechts
enkele guldens. We konden dan bijvoorbeeld met Tensen, VAGU en Van Gog van
Amersfoort naar Rotterdam heen en weer, of vanuit Utrecht met de WABO naar
Wijk bij Duurstede, met Wed. De Haas naar Veenendaal dan wel met de VAVO (de
"trekker" van de CAP) naar Schoonhoven heen en weer. De NAL bleef daarbij
een beetje buiten beeld omdat ik het probleem had dat het lijnennet van de
NAL (en Verhoef) geen raakpunt had met het lijnennet van de overige
CAP-bedrijven. Om met de NAL te reizen, moest ik dus altijd ergens een ritje
met een niet-CAP-bedrijf bijbetalen, bijvoorbeeld de Citosa-bus tussen
Utrecht en Woerden. Later was dat natuurlijk niet meer zo'n grote barrière,
dus ik heb toch nog diverse keren met de NAL gereisd. Ik herinner mij dat ik
op een zaterdag bij de NAL in de bus van Ter Aar naar Alphen aan den Rijn
zat, terwijl enkele andere passagiers met elkaar in discussie waren over
voetbal. Opeens, midden tijdens de rit, draaide de wat oudere chauffeur zijn
hoofd helemaal naar de reizigers toe en riep uit: "Er is maar een club!" De
andere reizigers wisten meteen wat hij bedoelde: "TAVV", hetgeen ik - hoewel
ik verder nagenoeg niets van voetballen weet - snel kon herleiden tot "Ter
Aarse Voetbal Vereniging". Zo was de sfeer bij de NAL! Dat de NAL niet
bepaald met het modernste en beste materieel reed, klopt wel een beetje met
mijn herinneringen (in dat opzicht een heel verschil met Tensen!), maar aan
het "boem-pats-knal-daar-komt-de-NAL"-gevoel was ik nog niet toegekomen.
Tot slot:
Dat waren 2 onderwerpen die tot het verleden zijn gaan
behoren. Busbedrijven ontwikkelen zich enorm, ze fuseren of concurreren
en de stallingen en vestigingen sneuvelen bij bos(koop)jes. Eerder heb
ik aandacht geschonken aan het verdwijnen van de vestiging Amstel III in
busbrief 79 maar er zijn intussen veel meer locaties gesloopt of
ontruimd. 'Mijn eigen' vestiging in Delft waar ik ruim 25 jaar gewerkt
heb, staat al bijna 2 jaar leeg en die tendens zal nog wel even doorgaan
in het OV. Bussen hoeven niet meer binnen gestald te worden en
werkplaatsen in eigen beheer zijn uit de mode. Uitbesteden en leasen
zijn de toverwoorden. Hebben we de bodem bereikt of staan ons nog meer
verliezen te wachten? De wereld draait door is een juiste
benaming voor alles wat er gebeurt en de uitdrukking is als 3
betekenissen
uit te leggen. 1e: psychologisch (de wereld is gek geworden)
2e: als veilingterm (het aanbod is te groot en de boel wordt
doorgedraaid) en als 3e: letterlijk (de wereld zal gewoon door
blijven draaien). Laten we dat laatste dan maar hopen zodat ik nog een
paar busbrieven kan maken dus graag tot busbrief 105.
Wijsheden:
Ongeluk zit in een klein hoekje, geluk zit in de rest.
Hulp zoeken bij anderen is lang niet zo goed als bij jezelf te rade gaan.
Als je vermoedt dat iemand liegt, moet je doen alsof je hem gelooft.
Hij wordt dan overmoedig, liegt nog harden en wordt ontmaskerd. (A.
Schopenhauer)
terug naar de
