3 mei 2008

N i e u w s   i n   B u s b r i e f f o r m a a t   <++++>
________________________________________________________

______ Onderwerp: Grijze oudheid  ________________
   
 Verhalen over oude en nieuwe bussen, 
      

 
Inhoudsopgave:
Grijze oudheid:
Uitsmijter: Oosterse walkman en borstvergroting
SlimvanWim: Uitschakelen foutmelding
Busbabbel: Fooi
 
Nee, het is geen brief over mijzelf. Grijze oudheid slaat op de opvallende foto's van bussen uit het midden van de vorige eeuw. Uit die tijd ben ik ook wel maar je vindt mij alleen terug als afzender.
           
Foto 1a-1b - (foto 1a is verwijderd uit voorzorg ivm auteursrechten):
Met deze foto's doe ik een poging om de herinnering op te frissen die alleen voor mensen uit Delft e.o. iets oproept én voor mijn collega's die weleens verhalen horen over hoe het vroeger was in de Delftse binnenstad. Op deze foto uit een plaatselijk dagblad is de beruchte/beroemde slagboom bij het Doelenplein te zien waar stadslijn 61 tussendoor moest. Nu hebben we pollers maar toen deden we het nog met een ouderwetse slagboom. Deze stadslijn werd gereden met de bekende Midi bussen waarvan ik hieronder een voorbeeld heb geplaatst en die uitgebreid aan bod zijn gekomen in o.a. busbrieven 40 en 52. In dit gedeelte van de binnenstad komt nu al jaren geen bus meer. De Noord-Zuid as van Delft had in die tijd nog een vaste route via de Beestenmarkt en ook zoals hier te zien, over de Verwersdijk en het Noordeinde. Tegenwoordig is er alleen nog een 'service' lijnroute Oost-West maar volgens veel passagiers is dat niet Oost West, Thuis Best....
       
Foto 2:
Bij deze foto spreken de beelden zal ik maar zeggen. De K-lijn zoals er vroeger nog veel gebruik werd gemaakt van het alfabet als lijninformatie en via het kenteken heb ik de identiteit van de bus opgespoord. Dit zou een bus zijn geweest van de GVBA = Gemeente Vervoerbedrijf Amsterdam, een AEC met een Verheul opbouw. In dienst in 1953 en uit dienst in 1969. Ik neem eveneens aan dat dit vóór het Centraal Station van Amsterdam is. Er is mij geen wagenparknummer bekend.
Van Jaap S. kreeg ik de nodige informatie over Amsterdam. Als oudgediende van het GVB, sinds 18 maanden gepensioneerd en 39 jaar buschauffeur geweest, heeft hij veel eigen ervaringen en menige foto uit vervlogen tijden. De bus op lijn K heeft hij zelf meegemaakt en het is wagen 2 uit een serie van 20 met de bijnaam "bordbussen". (red: op internet vond ik deze uitleg: In Amsterdam reden ooit "bordbussen". Dat waren autobussen die de lijnaanduidingen voerden op borden. De lijnletter werd aangebracht op de voor- en achterzijde van de bus door middel van een bord dat was voorzien van perforaties die het letterverloop volgden. Achter het bord was een lamp verstopt. Bij duisternis kon je dus een lijnletter zien die uit verlichte puntjes bestond.)
Jaap stuurde tegelijkertijd alvast een nieuwe foto op uit die periode en die bijdrage zal ik graag in een volgende zwart-wit editie gebruiken. Mijn hartelijke dank alvast.
Foto 3:
Een heel apart plaatje. De filmkast laat zien dat het een NS-bus is maar de kentekenplaat laat een andere nationaliteit zien en wel een Engelse nummerplaat. Volgens de bij de foto gevoegde tekst is dit de eerste NS info bus. Ik geloof het met plezier al blijven er natuurlijk wel wat vragen over. De kleurstelling van de carrosserie is duidelijk wit/geel met op de 'kont' het NS-logo. Verder is het overduidelijk een Engelse wagen en niet alleen omdat de in- en uitstapdeuren aan de linkerzijde zitten. Waarom de NS niet als eerste infowagen een wagen heeft genomen uit de eigen stal, is mij een raadsel. Google leverde mij geen nieuwe inzichten dus de beurt is aan de NS-kenners onder jullie.
Foto 4:
Over deze foto kan ik kort zijn. De belangrijkste opmerkingen staan onder de foto en wat kan ik daar nog aan toevoegen? Bouwjaar is 1957 en het jaar dat deze wagen, op deze foto nog in aanbouw, weer afgevoerd werd, is 1968. De wagen was in dienst bij CVD - Centrale Vervoers Dienst en dit heeft te maken met Nijmegen maar vraag me niet naar verdere details. Wel leuk om zo'n oerbus in z'n 'nakie' te zien....
Foto 5:
Een stukje luchtvaartgeschiedenis maar dan zonder vleugels. Dit is Schiphol en ik schat het tijdperk op de jaren vijftig. Ik weet niet meer hoe ik aan deze foto kom maar misschien wordt dat de komende weken opgelost als de maker of de schenker zich alsnog meldt. Uitgaande van het midden van vorige eeuw mag ik wel concluderen dat de tijd niet stil heeft gestaan. Een onherkenbaar Schiphol met een gezellig aandoende entree met wat gedateerde taxi's en, want daar gaat het ons natuurlijk allemaal om, een fraaie Crossley met aan de zijkant zeer duidelijk KLM. Wagens uit deze serie waren ook bij de WSM in dienst vandaar dat ik dit plaatje bewaard heb.
Van Edwin T. kreeg ik de nodige informatie over deze foto:
"Eén van de klanten van mijn huidige werkgever is SRE, Schiphol Real Estate. Daardoor ben ik heel veel gebouwen op Schiphol gaan kennen en daarmee ook een stukje van hun geschiedenis.
De plaats, waar nu de terminal staat, is niet altijd de plek van de terminal geweest. Dat bevond zich vroeger op het huidige Schiphol Oost. Alles wat daar nog van over is, overigens wel aanzienlijk gemoderniseerd, is een gebouw genaamd “Oude Toren”, vernoemd naar de oude verkeerstoren. Die zie je rechts op de foto (het gebouw wat het meest boven alles uitsteekt is de oude verkeerstoren, er staan mensen op een bordes uit te kijken naar vertrekkende en aankomende vliegtuigen). Een wereld van verschil met de huidige terminal en toren. Het is het enige wat nog doet denken aan het “oude” Schiphol van pakweg 50 jaar terug. Hier landde ooit de Uiver, maar zetten ook The Beatles voet op Nederlandse bodem.
Verder is er van de oude situatie op de foto helemaal niets meer terug te vinden, behalve dan het Stationsplein en een restaurant genaamd “Boeddha Oude Toren BV”. De rest bestaat uit loodsen en moderne kantoorpanden met namen als Tristar en Constellation.
De zwarte loods op de achtergrond zal ongetwijfeld een KLM-loods zijn. Nog steeds bevinden de hoofdgebouwen van de KLM zich op Schiphol Oost."
 

Leuk om wat achtergronden te weten, men kan altijd gaan spitten op internet maar leuker vind ik het als lezers van de busbrief voor de aanvullingen zorgen dan ontstaat er de communicatie die ik zo waardeer.

 Schiphol zorgde ook dat Ted B. via mij een oproep doet: 
 
Van 1974 tot 1980 heb ik bij het KLM Autobusbedrijf gewerkt
en hoewel ik driftig zoek en soms ook wel wat vind,
zijn dat allemaal foto's van ca. 10 kb (hele kleine foto's, red.)
Niet echt iets om eens een paar mooie foto's af te gaan drukken.
 
Weet iemand hoe ik daaraan kan komen?
 
Als er iemand wat heeft voor Ted dan kan diegene mij een mailtje sturen (zie e-mailadres onderaan de busbrief) en dan zorg ik verder voor het nodige contact.
Foto 6:
Als mijn kennis van Amsterdam mij niet teleurstelt, is dit de Leidse Straat van de hoofdstad en heeft er een vrij gecompliceerde aanrijding plaatsgevonden om 11 uur in de morgen. De tram was blijkbaar vervaardigd uit stevig staal want dit tramstel staat nog steeds in de rails met 2 gekneusde automobielen naast zich. Dat zie je tegenwoordig wel anders, bij het minste of geringste staat een tram vandaag de dag naast de rails en dan hoor je mij niet het woord RandStadRail gebruiken.....
Hoe dit kon gebeuren is mij niet duidelijk. Twee van die fraaie old-timers tegelijk te pakken nemen, is voorwaar geen kleinigheid.
De foto van deze aanrijding is daadwerkelijk in  Amsterdam gemaakt, dit is bevestigd door ondermeer Emiel J.
Foto 7:
Waarschijnlijk is dit een staatsieportret van een nieuw model bus op een tentoonstelling. De wagen was al wel verkocht aan de WSM met als wagenparknummer 30. Ook hier heb ik gezocht naar meer informatie maar helaas niet gevonden. Het kan een Dion Bouton zijn maar het kan net zo goed een Krupp zijn. Wie het weet mag het, ook in dit geval, zeggen.
Foto 8:
Hier heb ik dan gelukkig weer wel wat gegevens van kunnen vinden. Deze AEC bus is op zijn ronde van Den Haag naar Naaldwijk v.v. niet met droge voeten gebleven en de chauffeur al helemaal niet vermoedelijk. De WSM 5675 heeft een carrosserie van Den Oudsten, 46 zitplaatsen en is net als de Trolley bij foto 4, gebouwd in 1957. Toeval bestaat niet zul je zeggen want deze wagen is net als diezelfde Trolley, ook afgevoerd in 1968. In 1961 is deze wagen nog verbouwd tot lijnwagen en in 1967 is de AEC een jaartje ingezet bij de Flevodienst. De aanleiding van deze schuiver zal mogelijk voor altijd verborgen blijven in het verleden.
Voor iedereen die denkt dat dit nou de beroemde/beruchte Flipper is, verwijs ik naar busbrief 3 waarin de echte Flipper staat afgebeeld in duikhouding namelijk de 2780. In busbrief 2 staat dezelfde Flipper gewoon op het droge. Deze 5675 was een voorloper en helaas een(d)tje zonder zwemdiploma.
Foto 9a-9b:
Deze 2 foto's zijn ongetwijfeld overgenomen uit een boek want dat is aan de 'korreligheid' van de afdruk te zien. Ondanks de eenvoud van de foto's, is het de moeite waard ze te plaatsen om alleen al het verschil te laten zien in de luxe die wij tegenwoordig als normaal ervaren. Deze abri in Rijnsburg op foto 9a zou echt niet meer geaccepteerd worden in onze moderne samenleving, er valt geen ruit bij in te gooien..... Lijn 31 naar Leiden wordt hier gereden door de NZH met een Leyland-Werkspoor bolramer met wagenparknummer 4958 (in dienst 1961, afgevoerd 1977).
Daarnaast zie je een nog oudere foto bij 9b met daarop bus 2678 eveneens van de NZH. Dit is een Ford met een Verheul-Aviolanda opbouw uit 1946 die in 1951 alweer uit dienst is geplaatst. Erg onhandig werken lijkt me doordat er maar 1 (smalle) in- en uitstapdeur te zien is. In die jaren werd er reeds op bescheiden schaal reclame gemaakt op bussen voor een wereldberoemde frisdrank. Dat kennen we tegenwoordig wel anders.
              
Foto 10a-10b:
Bij foto 10 zie je 2 scans van een verhaal dat ooit in een personeelsblad heeft gestaan. Waarom hier geplaatst? Ten eerste handelt het over de periode waar ik in deze busbrief aandacht aan schenk. Ten tweede blijkt uit dit verhaal dat de HTM niet voor het eerst 'opdringerig' is in de richting van buitengebieden. De tekst is niet 100 % scherp maar toch wel leesbaar dacht ik. Zoveel tientallen jaren later is er nog weinig veranderd, er werd ook toen al met type bussen gestoeid, geschoven met lijnen en er werd ook in die jaren hard gesleuteld aan modernisering van het wagenpark wat af te lezen is aan de technisch vernuftige aanpak. Er kwam zelfs verwarming in de bussen.....
Opvallende toevoeging is een gedicht van de bekende dichter Clinge Dorenbos die vermoedelijk voor de grap getooid werd met de naam Clinge Dorenbus. (zie het rode omlijnde vakje in het verhaal)
               
      
Uitsmijter:
In de toegift wil ik tegenwoordig graag wat foto's met een knipoog plaatsen en deze keer heb ik een prachtig voorbeeld van vindingrijkheid uit het land van de Rijzende Zon. Wij gebruiken de meest geavanceerde technieken uit Japanse fabrieken maar deze inwoner heeft zijn eigen techniek uitgevonden. Wie weet wordt dit de nieuwe retro rage.
En over vindingrijkheid gesproken!!!! De eigenaar van deze auto heeft het ei van Columbus gevonden. Voor het schappelijke bedrag van anderhalve euro, mét garantie, doet hij iets waar vermoedelijk niemand anders beter van wordt dan hijzelf. Kom maar eens op het idee. En nu niet allemaal zelfstandig ondernemer willen worden natuurlijk..........
 

       

BusBabbel:
Veel oude waarden worden tegenwoordig afgeschaft maar er komen ontzettend veel regeltjes voor terug. Veel mensen kunnen blijkbaar niet zelf meer bepalen wat de juiste normen en waarden zijn en hebben daar de hulp van de overheid bij nodig. Dat is erg jammer want daardoor slibt ons leven dicht met allerlei bemoeizieke verordeningen. Opstaan voor ouderen, spugen in het openbaar, groeten, bedanken, met 2 woorden spreken, voorschriften accepteren, noem alles maar op waar eigenlijk geen discussie over zou hoeven te worden gevoerd. Toch is het allemaal niet meer vanzelfsprekend. En wij op de bus merken daar elke dag weer alles van. Veel collega's proberen dat te compenseren door stug elke klant enthousiast te begroeten met een automatisme waar ik veel respect voor heb want ik breng het niet meer op. Als een buikspreekpop op de automatische piloot spreken zij hun instappers aan met een hoopvol 'Goeiemorgen', wetende dat het maar zelden, of zeker te weinig, beantwoord wordt. Hun argument is dat als je ook dit nog gaat verwaarlozen dan kun je net zo goed in een afgesloten cockpit gaan zitten. Zij hebben uiteraard volkomen gelijk maar nogmaals: ik trek het niet meer. Vroeger deed ik daar volop aan mee en was vriendelijkheid veel meer vanzelfsprekend. Ik deed er toen zelfs vaak nog een schepje bovenop als ik zag dat de instappende passagier zijn of haar hand dichtgeknepen had. Dit hield namelijk in de meeste gevallen in dat er een kleinigheid in verstopt zat dat, afhankelijk van de begroeting door de chauffeur, als fooi op je betaaltafel belandde. Ooit was een fooitje namelijk een normaal begrip op de bus. Hoe dat ontstaan is weet ik niet. Het kan zijn dat er medelijden was met de hoogte van het salaris en dat zou ik me kunnen voorstellen maar ik denk eerder dat het een gebaar was om te laten merken dat ze het verantwoordelijke werk van de chauffeur waardeerden. Bijkomend was het vaak de wens om de chauffeur kenbaar te maken dat men het op prijs zou stellen als ze eerst konden gaan zitten voor de bus weer ging rijden. Dit werd beloond met, afhankelijk van de aard van het beestje en misschien ook de hoogte van hun eigen salaris, een stuiver, een dubbeltje of een kwartje. In uitzonderlijke gevallen viel er weleens een gulden in de la maar dat gebeurde mijns inziens veel te weinig. Als je goed je best deed, was er in die jaren misschien wel een dertiende maand te verdienen door over het hele jaar je fooi apart te houden en dat is geen geintje! Officieel is fooi altijd verboden geweest maar oogluikend is het toegelaten gebleven. Wat de bedrijfsregels nooit voor elkaar hebben gekregen, heeft de tijd gedaan. Fooi is in onbruik geraakt en van een 13e maand is zelfs geen 53e week overgebleven. Ik ben benieuwd wat er over pakweg de volgende 25 jaar uit zichzelf veranderd is. Ik zal dan, ijs en weder dienende, rond de 80 jaar oud zijn en mogelijk staat er dan weer iemand uit zichzelf op voor me als ik in een bus stap. Ik geef de hoop maar niet op.
       
Surftips:
 De linken in deze busbrief stonden, zijn intussen niet meer te bereiken.

Klik op:     

       
Grappig:
De begrafenisstoet.....
Na de ochtendkoffie had de man net het café verlaten toen hij een wat ongebruikelijke begrafenisstoet het kerkhof zag naderen....
Voorop reed een zwarte lijkkoets die op een meter of tien werd gevolgd door een identieke koets.
Achter de tweede koets liep een treurige man, het hoofd gebogen, met een Pitbull aan de lijn.
Hij werd op de voet gevolgd door wel 200 mannen die in een lange rij achter hem aan liepen. 
De toeschouwer deed geen moeite zijn nieuwsgierigheid te bedwingen. Hij liep naar de man met de hond en zei met zachte, eerbiedige stem: 'Ik wil u graag mijn medeleven betuigen met uw verlies. Ik ben me ervan bewust dat dit een slecht moment is om u te storen. Maar ik heb nog nooit een begrafenisstoet zoals deze gezien. Mag ik vragen wie er ten grave wordt gedragen?' 
'Jawel,' antwoordde de man. 'De eerste koets is voor mijn echtgenote.' 
'Wat is er met haar gebeurd?' 
De man antwoordde: 'Mijn hond viel haar aan en heeft haar doodgebeten.' 
'Afschuwelijk. En voor wie is de tweede koets?' 
'Daarin ligt mijn schoonmoeder,' antwoordde de weduwnaar, 'zij probeerde mijn vrouw te hulp te komen toen de Pitbull ook haar aanviel.' Er volgde een gedragen, bijna ontroerend moment van stilte tussen beide mannen. Toen vroeg de toeschouwer: 'Zou ik de hond misschien kunnen lenen?' 
'Jawel,' zei de man. 'Sluit maar aan.'
 
Wanda's vaatwasser deed het opeens niet meer. Ze belde de reparateur. 
Omdat ze de volgende dag naar haar werk moest, vertelde ze de man waar ze de sleutel had liggen: 'Ik leg de sleutel onder de mat bij de voordeur. Maak de vaatwasser, leg de rekening maar op het aanrecht en eind van deze week maak ik het geld over. Oh ja, je hoeft niet op de hond te letten, Spike. Hij zal je niet lastig vallen. Maar wat je ook doet, spreek NIET, onder geen enkele omstandigheid, tegen de papegaai!!!! IK HERHAAL, ZEG NIETS TEGEN DE PAPEGAAI!!!'
Toen de reparateur 's ochtends aankwam, vond hij zonder problemen de sleutel. Hij deed de deur open en zag de grootste, gevaarlijk uitziende hond, die hij ooit gezien had. En, net zoals Wanda gezegd had, de hond lag rustig op het kleed en keek naar wat de man aan het doen was.
De papegaai echter, bleef maar vervelend. Hij schreeuwde en vloekte de hele tijd tegen de man. Tenslotte kreeg de man er genoeg van en kon zich niet langer inhouden: 'Hou toch eens je kop, jij stomme, lelijke vogel!' 
Waarop de Papegaai antwoordde:  'Pak hem, Spike!'
Hieruit blijkt -  Mannen, kunnen gewoon niet  luisteren!
 
De wijsheid van Indianen doet nadenken.
Jack reed terug naar huis na een zakenreisjes in Noord-Arizona en zag een oude Navajo indiaan langs de kant van de weg lopen. Omdat het een lange, saaie trip was, vroeg hij de indiaan of hij een lift wou. Met een stille hoofdknik stapte de Navajo in de auto. Na een tijdje probeert Jack een gesprek op gang te brengen. De indiaan zat stil en zei niets. Maar met intense aandacht bekeek hij ieder detail in de auto, totdat zijn aandacht getrokken werd door een bruine papieren zak op de bank.
'Wat zit er in die zak?' vroeg de oude indiaan streng.
Jack keek naar de zak en zei: 'Het is een fles wijn die ik gekregen heb voor mijn vrouw.'
De Navajo was even stil, dan sprekend met stille wijsheid zei hij : "Goeie ruil ! "
 
Een jong blondje is op vakantie in het verre Louisiana. Ze wil graag een paar authentieke krokodillenschoenen kopen. Ze is echter verbolgen over de hoge prijzen die de plaatselijke handelaars durven te vragen. Na een ruzie met een winkelier, die maar niets van zijn prijs wil afdoen, barst ze in woede uit: "Als het zo zit, ga ik er zelf wel een vangen! Zo kom ik tenminste aan een paar schoenen met een redelijke prijs!".
"Ik zal je niet tegenhouden", zegt de winkelier, "veel geluk, misschien vang je wel een grote!"
Het kwade blondje keert hem vastberaden de rug toe en vertrekt naar het moerasland om te jagen.
Wat later die dag, als hij naar huis rijdt, ziet de handelaar het blondje tot aan haar middel in het water staan. In haar handen houdt ze een groot jachtgeweer. Net op dat moment ziet hij een grote krokodil van wel 4 meter in haar richting zwemmen. Het blondje legt aan en vermoordt het beest. Met heel wat moeite trekt ze het gedrocht op het droge. Daar liggen nog
een hele serie krokodillen. De handelaar gelooft zijn ogen niet.
Plots begint het blondje gefrustreerd te roepen: "Verdorie, weer eentje zonder schoenen!"
Tot slot:
Het was me weer een waar genoegen, om met jullie enthousiaste reacties in mijn achterhoofd, deze busbrief vol te pennen. Dat wordt dan alweer een brief met het respectabele getal 75 in de titel. Het onderwerp heb ik nog niet gekozen maar met de zomer in het verschiet, zou het weleens over het buitenland kunnen gaan. Jullie zien het vanzelf. Tot dan.
 
Groeten
Wim Koeleman (kameleon@ziggo.nl)
      
    
Wijsheden:
                     

terug naar de