N i e u w s i
n B u s b r i e f f o r m a a t <++++>
______________________________________________________
______ Onderwerp: Interieurs
_________________________
Verhalen
over oude en nieuwe bussen,
aflevering 34
Voor de afwisseling deze keer eens
iets inhoudelijks. Geen echt uiterlijk vertoon maar een halve busbrief met
bekend interieur en voor de helft met (naar ik veronderstel) onbekend interieur.
Iets wat bij busfoto's weinig aandacht krijgt omdat het over het algemeen gaat
over het merk, de leeftijd of het wagenparknummer. Nu dus eens het inwendige met
daarbij een aantal extremen.
Wat wagenparknummers betreft, ik heb
afgelopen week traditie getrouw mijn agenda over 2005 nageplozen en alle
wagenparknummers in een overzicht geplaatst. Zoals de meeste onder ons,
schrijf ik bij elke dienst die ik rijd, het nummer van de bus op. Niet alleen uit
het oogpunt van verzamelwoede maar meer vanuit het idee dat als er na een paar
maanden een vraag komt m.b.t. bijvoorbeeld een snelheidsovertreding of een
klacht van een passagier. Zo kun je dan controleren of je ook daadwerkelijk
op die betreffende bus je dienst gedaan hebt. Ik doe dat al sinds ik in 1983 bij Westnederland ben begonnen en zodoende heb ik een schat aan informatie over de
bussen die door de jaren heen bij ons dienst gedaan hebben.
Hierbij wat cijfers over die
periode:
Totaal in al die jaren (t/m juni
2009) heb ik op en
met 761 verschillende wagens gereden. Ik durf er geen eed op te
doen dat dit voor 100 % klopt maar ik ga voor de 99,9 %. Soms is er een dag
niets genoteerd doordat ik dat gewoon vergat maar dat zijn dagen die met een
kaarsje te zoeken zijn. In het beginjaar 1983 staan er 67
wagens op de teller met o.a. een aantal 5400 cubs en de 'nieuwe' 9300 serie.
In 2005 staan er 93
wagens genoteerd met als grootste groep de Ambassador. Omdat ik een aantal weken
in Zoetermeer gereden heb, staan er een aantal Ambassadors op mijn lijst
die ik anders niet zou hebben gehad.
Ook heb ik geturfd hoe vaak
ik met bepaalde wagens de straat ben opgegaan. Hierbij de nummers 1
t/m 3:
Nummer 1: de MB200 Daf
9354 waarmee ik 138 keer de stalling ben uitgereden. Het hoge
getal wordt bij deze wagen o.a. veroorzaakt doordat in de periode dat er van
teltrede-wagens gebruik gemaakt werd, deze wagen als enige handgeschakelde wagen
van deze teltredes was voorzien. (zie busbrief 9)
Nummer 2: De Leyland MB200 met
nummer 1701 waarmee ik 134 keer de deur ben uitgegaan, staat
met stip op de tweede plaats. (zie busbrief 13)
Nummer 3: is een
uitzonderlijke wagen omdat die door maar weinig chauffeurs is gebruikt. Het is
de Postwagen met nummer 014 waarmee ik
131 keer de vaste postwagenchauffeur Heinz W. heb vervangen. De 014 was een kleine
vrachtwagen waarmee de interne post en de onderdelen tussen de verschillende
vestigingen werden uitgewisseld. In het begin was dat tussen Delft, Boskoop,
Schoonhoven, Sliedrecht en Nieuwegein en alle stallingen en vestigingen die
daartussen lagen. Later kwam daar in het ZWN-tijdperk o.a. Leiden bij en viel
Nieuwegein weer af. Als Heinz vakantie had of ziek was, werd er een beroep
gedaan op vervangers. Vaak was dit Jan V. maar later werd ik naar voren
geschoven en heb ik dat met veel plezier gedaan. Weer later kwam Paul v.d. B. erbij
tot deze tak van interne service gereorganiseerd werd en er nu alleen nog een interne
postwagen voor briefleveringen dienst doet met kleiner materieel en gereden door
Theo. (Anno 2010 is er niets van over door de concessie verdeling) Wij werden na en tijdens de reorganisatie zonder enige mededeling vergeten
en wij kwamen er op een zeer ongepaste wijze achter dat onze diensten niet meer
gewenst waren. Ach, ook vroeger werden er weleens zaken niet zo aangepakt zoals
zou mogen/moeten. Laat het een troost zijn voor degene die denkt dat alleen
tegenwoordig een soms harde efficiënte wijze gebruikt wordt om zaken
te doen.
Foto
1a-1b:
Over deze 2 foto's hoef ik niet
zoveel uit te leggen. Je ziet hier op foto 1a het interieur van de Westnederland
MB200 DAF 8416 (1 keer mee gereden in 1987 en 1 keer in 1994 volgens mijn
eerder vermelde lijst). Een vertrouwd gezicht uit een tijd van
standaardbussen van busbouwer den Oudsten. Hier uit een echt lang vervlogen
tijd omdat er alleen in de jaren 80 stempelautomaten hebben gezeten in
standaardwagens. In gelede bussen nog steeds heel normaal net zoals in
trams, maar ooit hebben ook 'gewone' wagens een stempelautomaat gehad. De
bagagenetjes zijn ook al weer jaren uit beeld. Wel een noviteit was in die
jaren dat er een lijnnummer aan de achter- en zijkant werd geplaatst dat
elektronisch (jawel) versteld kon worden. We spreken namelijk over de tijd dat het met
een slingertje verstellen van de lijn- en bestemmingsfilm
heel normaal was.
Op foto 2b is het interieur van de
ZWN Daf MB200 3882 (nooit mee gereden) te zien in omgekeerde richting.
Nauwelijks verschil zou je zo zeggen maar heel belangrijk was dat er geen
schakelkolom meer aanwezig was omdat dit een automatische versnellingsbak was
geworden. Ook een herkenningspunt is de binnenspiegel. Bij de oude modellen was
dat een langwerpige horizontale spiegel maar bij de latere versies van de MB200
was die spiegel vervangen door een meer vierkant exemplaar.
Wat wel heel herkenbaar zal blijven
uit die periode van onze busgeschiedenis zijn de beroemde rode (later bruine en
ook grijze) banken. Van stevig materiaal vervaardigd en met een zitcomfort dat
nu nog doet verlangen naar die tijd.
Foto
2a-2b:
Op 2a een wat kleinere foto die een
variatie laat zien op de hierboven vermelde banken. Voor mensen met migraine was
dit niet de meest geschikte bus omdat de bekleding een zeer hoog Herman
Brood karakter/design had maar om de boel eens op te fleuren is dit een
geslaagde poging lijkt mij. Keurige bijkleurende slabbetjes voor de vette
haren dus ongetwijfeld een aankleding uit een toer of semi-toerbus. Ondanks
de schreeuwerige uitstraling altijd nog beter dan het interieur van de bus
op foto 2b. Geen uitmonstering die in onze Lage Landen een lang leven zou hebben
gehad want wij zijn ietsje meer verwend dan de mensen die van deze 'bus' gebruik
moeten maken.
De nooduitgang is niet voor niks fors
uitgevallen.....de nooduitgang open, even flink gas geven en hoppa, er kunnen
weer zeker 20 mensen bij.
Foto
3a-3b:
Over extremen gesproken! Het is een
beetje krap maar in dit vervoermiddel moeten 35 mensen opeengepakt van de luxe
genieten. Leren bekleding van de 'stoelen' met Surround Sound, 3 TV's en 10
CD-spelers, 4 bars met een champagneruimte, VCR, Playstation II,
Satellietradio, Discolichten en Karaoke (!). Voor 300 dollar en een
verplichte fooi van 20 % (echt waar) kun je al 4 uur lang genieten.
Dat is met 35 mensen $ 41,14 per persoon dus weer eens iets anders dan een
avondje bowlen.
Foto
4a-4b:
De Nightrider Limo Partybus geeft ons
ook een beeld van ongewone luxe. De ruime inrichting biedt alsnog plaats aan 32
'passagiers'. Leren bekleding van de 'stoelen' met Surround Sound, 3 TV's en 10
CD-spelers, 'n DVD-speler, Playstation II, Satellietradio, Discolichten en
uiteraard ook Karaoke, een privégedeelte en nog veel meer. Voor de prijs hoef je
het niet te laten want ook deze is voor 300 dollar en een verplichte fooi van 20
% een koopje en kun je tevens 4 uur lang genieten.
Foto 5:
Bovenstaand exclusieve busbedrijf zal ook voor de
chauffeur vast wel goed gezorgd hebben. Om ook maar enigszins te kunnen
concurreren plaats ik als 5e foto nog een aanbeveling voor ons eigen bedrijf. De
chauffeursstoelen zijn echt wel vooruitgegaan in de jaren sinds ik ben begonnen
maar in vergelijking met stoelen in toerbussen of moderne vrachtwagens, lijkt
het me beslist noodzakelijk dat onderstaande relaxfauteuil in de komende
busleveranties wordt ingebouwd. Als je dit vergelijkt met het keukenstoeltje dat
ik aantrof in de bussen van de jaren 70 en 80 dan laat dat goed zien dat we met
vooruitgang te maken hebben.
Met het oude stoeltje kon je de zitting in 3 standen kantelen,
je kon de stoel een aantal tandjes voor- en achteruit schuiven en je kon met een
slingertje de hoogte van de stoel aanpassen. Toen vast een grote vooruitgang
maar nu zeer gedateerd. De nieuwe stoelen die tegenwoordig worden geleverd zijn
beter dan ooit, zelfs met armleuningen, maar toch denk ik dat producenten van
busmeubilair hun neus op zullen halen bij het zien van onze werkplek. Dus de
stoel op deze foto mogen we misschien tegemoet zien in de nabije toekomst maar
dan natuurlijk wel in het bedrijfsgroen als dat nog van toepassing
is.
Surftips:
De surftips die op deze plaats stonden, zijn niet
meer werkend dus op dit moment geen linken.
Klik op:
Tot slot:
In de volgende editie komt stadvervoerder HTM aan bod. Er zijn genoeg
webpagina's die dit bedrijf in het zonnetje zetten maar in mijn overzicht
vind ik dat de HTM en de RET als buren een plaatsje moeten hebben. Brief 35
dus over de HTM en later in busbrief 46 de RET.
Wim
Koeleman (kameleon@ziggo.nl)
Wijsheden:
Humor is slechts
een komische manier om serieus te zijn. (Peter
Ustinov)
