N i e u w s in B u s b r i e f f o r m a a t
__________________________________________________
______ Onderwerp: 1700 Leyland serie _____________
Verhalen
over oude en nieuwe bussen, aflevering 13
Beste buslezers,
Aflevering 13 met een serie die
inderdaad met een levensduur van 13 jaar en een kilometerstand van circa 750.000
tot de minder gelukkige series behoort. Wel een serie die mij persoonlijk na aan
het hart ligt: De Leyland 1700 serie. Als ik aan die tijd denk, dan denk ik aan
een afscheid van een periode want Leyland en daarmee de engelse
bussen, vond met deze serie haar Waterloo zoals dat zo mooi heet. Decennia
lang heeft het engelse merk het openbaar vervoer gedomineerd maar in 1993 viel
in onze regio het doek. Niet iedereen liet een traan omdat ondertussen de
Mercedes O405 zich erg populair had gemaakt en de 1700 serie als een trage maar
statige bus minder flitsend in het gebruik was. Er waren gelukkig
nog genoeg liefhebbers zodat in de laatste jaren bijna niemand op een 1700
hoefde te rijden die dat liever niet deed. De meeste uitrijchauffeurs hielden
rekening met de gevoelens van hun collega's.
Waar gaat dit nu eigenlijk over, zie
foto 1 en verder:
Foto
1a-1b-1c-1d-1e:
Een fraai staatsieportret van de 1700
en de 1701.
Een standaard streekbus op het eerste gezicht, maar met één in het oog springend
verschil met de Daf-wagens, en dat was de grille. Tussen de koplampen een
gesloten front terwijl de Daf-wagens een luchtdoorlatend rooster hadden. Van de
zijkant vielen meteen de wieldoppen op die afweken. (zie foto 1b). Een ander
verschil was de betere vering in tegenstelling tot de wat stuggere Daf-wagens
hoewel de 6100 en de 6200 DAF-serie heerlijk met de heupen wiegden.
Met je ogen dicht was er tussen een DAF en een Leyland ook nog een heel apart verschil.....hoorbaar, een Leyland liet altijd een fluittoon horen als er geschakeld werd.
In 1981 werden door
Westnederland 14 Leyland bussen aangeschaft. De nummering liep van 1699 t/m
1712. In Delft reden de 1699 t/m 1706 en in Boskoop waren de 1707 t/m 1712
gestationeerd. De 8 Delftse wagens begonnen hun bestaan in onze
regio maar gingen niet lang daarna naar Krimpen a/d IJssel om in 1985 weer
terug te keren.
Op foto 1c is op een fraaie
lente/zomerdag het vertrek van deze serie in 1993 te zien. De 6 overgebleven
wagens werden opgelegd en vertrokken naar hun laatste Nederlandse bestemming in
Sliedrecht. Vanuit de liefhebbers waren al gauw 6 vrijwilligers
gevonden die hier voor de wagens poseren op de parkeerplaats langs de A13.
Van links naar rechts staan hier Jan V.- Piet B.- Hanneke G.- Wim K.- Antonio S.
en Rob van K. te poseren. De helft van deze collega's is nog in dienst, de
bussen niet meer.....en zijn deels terecht gekomen in het buitenland waaronder
Marokko en Cuba (zie foto 1d).
Al eerder liet ik foto's zien van
bussen in het buitenland maar nu een wel heel toepasselijke. Dit is dezelfde
1701 van foto 1 en 2 maar nu in Marokko. In Casablanca om precies te zijn, is deze Leyland aan een 2e leven begonnen als de 3912 met omloopnummer 6 (gokje!?!). Een
wagen waarop ik 134 keer dienst heb gedaan, inclusief de laatste rit van foto 1c
en 2.
Dit kiekje werd mij jaren geleden toegestuurd en ik ben de maker ervan nog
steeds heel erkentelijk.
Foto
2:
De 1701 was mijn favoriet. Het
motorblok was op een gegeven moment gescheurd, gerepareerd en weer kaduuk dus
toen werd er een motor van een andere bus ingezet. Bijkomend probleem
was dat de geluidsdempende inkapseling niet helemaal meer paste en het
motorgeluid daardoor een heel sportief karakter had gekregen. Passagiers keken
nog weleens bedenkelijk als ik voor kwam rijden. Het voordeel was dat je een te
hard afgestelde walkman niet opmerkte. De wagen was met die 2e motor ook een
stuk sneller geworden dus dat was een aangename bijkomstigheid. Er was in die
tijd in Delft waarschijnlijk een monteur of een werkplaatschef met een
ziekelijke verslaving om te knijpen. Sinds de wet op de ongewenste intimiteiten
in werking is getreden, is het knijpen gelukkig veel minder geworden. Dit is
geen geintje want als er wagens van andere vestigingen naar Delft kwamen, reden
ze "als de brandweer". Dit duurde meestal niet lang want na de eerste
onderhoudsbeurt waren ze niet meer vooruit te branden. Zo ook met de wagens uit
deze 1700-serie.
Foto
3a-3b-3c-3d:
