Busbrief 121

09 juni 2013

N i e u w s   i n   B u s b r i e f f o r m a a t
____________________________________________

Verhalen en foto's

van en over

oude en nieuwe bussen

Inhoudsopgave:

Goud van Oud - Olaf Horn - Buitenland - Vuurwerk - Bakkerarchief - Sloop - Reïncarnatie - Kus van de bus - Geleed - Busvarianten - Cuba

Uitsmijters: Chocotrein - Ruitenwissers - vacature

Busbioscoop: (te)veel enthousiasme

Busbabbel: Andersdenkend

In Texas kom je zo'n bord als hierboven tegen bij het gebruik van de Texas State Highway, in dit geval dus Highway 121 die loopt van Fort Worth naar Bonham en komt langs Dallas en dan weet (bijna) iedereen wel ongeveer waar dat ligt naar aanleiding van de beroemde televisieserie met dezelfde naam. Het is een tolweg en dat is eigenlijk niet de reden dat ik het als logo van deze busbrief heb gekozen. Toll betekent namelijk in het Duits een heleboel en zonder verbeelding te hebben, heb ik gezien dat dit woord wel bij een busbrief past. (knipoog) Lees hieronder maar wat de vertaling is.....

Tja, dan moet ik mij natuurlijk wel bewijzen. Hieronder treffen jullie daarom een scala aan foto's en wetenswaardigheden aan. Ik vond het 'toll' om alles bij elkaar te zetten en te zoeken en nu maar hopen dat jullie het ook 'toll' vinden.

Goud van Oud:

Voor veel mensen zal het zien van een bus van het merk Alfa Romeo een opvallende verschijning zijn. Hieronder een foto die zeker in deze rubriek thuishoort. Alfa Romeo heeft in het verleden veel bussen gebouwd waaronder gelede bussen en zelfs ook trolleybussen. Over het algemeen reed dit type bus in het land van herkomst dus in Italië maar ze waren ook in Stockholm en Zweden in het straatbeeld te zien. Onlangs werd er nog een zeldzaam exemplaar opgedoken in Zweden, te zien op de 2e foto, en daarmee is daar hoogstwaarschijnlijk de laatste bus die van dit type bestaat, gevonden. Voor zover mij bekend en ook voor zover ik kon vinden is er nooit een Alfa in Nederlandse dienst geweest maar mocht iemand meer weten, hoor ik het graag.

De volgende foto in dit onderdeel is een bekende foto voor oudere chauffeurs van Delft want circa 25 jaar geleden verliet een collega zijn bus, keek even later achterom, en zag zijn bus een bad nemen. Toen hij de centrale daarover inlichtte, moest hij 2x vertellen wat er was gebeurd want aan de andere kant van de lijn was het ongeloof nogal groot en men begreep in eerste instantie niet (of wilde het niet begrijpen) wat er gemeld werd. Ook werd er uit de eerste melding een conclusie getrokken die gelukkig later bijgesteld moest worden want de mededeling "mijn bus ligt in de sloot" werd uitgelegd alsof er nog net een dakrand boven het water uitstak. Gelukkig was het incident minder vochtig en had de bus slechts met de voorpoten gebadderd. Toch was het een voorval waar nog regelmatig naar verwezen wordt vooral als de betrokken chauffeur recentelijk zijn 40-jarig dienstverband mocht vieren en dan is zo'n gebeurtenis een dankbaar onderwerp van gesprek.

Olaf Horn:

Olaf is wekelijks op het oorlogspad om bussen in het wild op de foto te zetten en beschikt daardoor over een imponerende hoeveelheid materiaal. Zijn diaverzameling is zeer groot en het inscannen van al deze dia's heeft hem vele uren aan de computer geketend. Hieronder 2 afbeeldingen uit dat rijke dia archief. De 8901 op hoge poten voor waarschijnlijk een onderhoudsbeurt. Een DAF/Van Hool uit 1980 die 14 jaar trouwe dienst heeft gedraaid bij de NZH.

De 2e foto, een ZO (Zuid Ooster) op weg naar Blixembosch......soms kom je namen tegen waarvan je slechts iets verneemt als vaste kijker van Man Bijt Hond. Blixembosch is geen plaatsnaam maar een deel van een wijk in Eindhoven. Deze 8548 dateert van 1979, ging later over naar Hermes en eindigde op het Afrikaanse continent in Zaïre, ook bekend als Democratische Republiek Congo.

Een aanvulling van Gerard Kosterman:

Blixembosch is een wijk in het noorden van Eindhoven. In al die jaren is de wijk gegroeid en gegroeid en lijn 2 rijdt nog steeds naar Blixembosch en heeft er nog steeds hetzelfde eindpunt. Alleen filmt lijn 2 tegenwoordig “Blixembosch Oost”. Dat houdt in dat er intussen ook een “Blixembosch West” moet zijn. En dat is er ook en daar rijdt lijn 3 nu alweer jaren naar toe.

Over de grenzen:

De blauwe 35 betreft een bus met een Openbaar Vervoer verleden en staat hier op de foto in Sint Maarten, niet het eiland van de Antillen zoals ik per abuis dacht maar gewoon het dorp Sint Maarten in Noord-Holland. (met dank aan Ruurd Berendes) De naam van Sint Maarten is afkomstig van het feit dat er een kerk werd gesticht die gewijd was aan Martinus van Tours, die ook wel Maarten of Sint Maarten wordt genoemd dus meneer van Tours zorgt er zoveel jaren later alsnog voor dat met zijn naam deze bus toch nog een leuke combinatie maakt met het dorp. Deze foto hoort dus niet thuis in deze rubriek maar bij het onderdeel 2e levens, vanwege het ludieke van mijn vergissing laat ik hem toch staan. De foto dateert van 10 maart 2011 dus te zien aan de staat waarin hij verkeerd, zal deze bus in 2013 nog wel in leven zijn. We hebben hier te maken met de ex-Westnederland 2678 die ooit bij de VAGU/Oudewater in Gouda zijn carrière begon in 1979. De VAGU werd in 1987 overgenomen door Westnederland. (VAGU is een afkorting van Verenigde Autobusdiensten Gouda-Utrecht) Het is een Leyland/den Oudsten en zo te zien is deze bus niet meer werkzaam in het OV en heeft de wagen een andere bestemming gekregen.

Het blijft een fascinerend gezicht om een bus in het buitenland te zien met een bekende aanduiding in de filmkast, zeker als het je eigen stad betreft en ook nog met een lijnnummer dat heden ten dage nog bestaat. Deze Mercedes O405 reed in Nederland natuurlijk minder uitbundig rond want de aankleding achter de voorruit zou bij ons tot discussies met de werkgever geleid hebben. Dit plaatje is geschoten in Kazachstan (bedankt Ruurd) en zou op 7 november 2012 gemaakt zijn. Verder heb ik helaas niet meer gegevens en ik kan hier dus geen origineel wagenparknummer en dergelijke vermelden. Bij het onderdeel '2e levens' staat een andere bus met heel toevallig ook het lijnnummer 69.

Vuurwerk:

Dit is wat je het skelet van de bus zou kunnen noemen. Het nummer van deze bus is in vlammen opgegaan alsmede het meeste van wat eens een welvarend voertuig moet zijn geweest. Gelukkig krijgen deze foto's in veel gevallen een naam mee waarin het wagenparknummer is opgenomen. Zodoende weet ik dat dit een Connexxion bus is geweest en wel de 2828. Een DAF/Alliance B95 uit 2001. Het originele kenteken was BL-BG-39. Van stevige gebouwen maar dus ook van stoere bussen blijft niets over als de vlammen er eenmaal vat op hebben. Het is verbijsterend als je ziet wat resteert. De stoffelijke resten zijn zeer waarschijnlijk enkele reis naar de shredder gegaan.

Het Bakkerarchief:

Ook deze keer weer foto's van collega Piet Bakker in het Bakkerarchief. De eerste foto toont een DAF/Neoplan uit 1971 op het terrein van de garage in Sliedrecht. Geen Mercedes O405 maar gewoon een Westnederlandbus met wagenparknummer 405. Voor de WN periode is deze wagen als eerste een carrière begonnen bij de Twee Provinciën met nummer 135.

Voor die tijd een luxe bus zo te zien aan de dakruiten en aan de zijruit van de bus ernaast is te zien dat het een semi-tour model was. Het is de 5065, een Leyland/Verheul uit 1967 met het fraaie Tiger embleem op de voorzijde. De wagen begon bij SW (N.V. Streekvervoer Walcheren) en ging in 1978 over in ZWN waarna deze bus in 1983 zijn Waterloo vond bij het CAB.

Een stoere ZuidOoster op weg naar het Sanatorium is te zien op de derde foto uit 1982 van Piet Bakker. Deze DAF/den Oudsten met kenteken VB-32-66 stamt uit 1962 met wagenparknummer 6778 en is uit dienst gegaan in 1979. De bus is daarna terechtgekomen bij de SVA oftewel Stichting Veteraan Autobussen. Meer info over dit museumexemplaar is te vinden op deze link: http://www.sva-museumbussen.nl/?page_id=1677

Sloop:

Het blijft een treurig gezicht om zo'n wagen, ooit glanzend uit de fabriek rollend, hier zo onttakeld te zien staan. Op de achterzijde siert de naam Sijpkes deze bus maar even zoeken op internet leert dat dit busbedrijf intussen failliet is en dus staat deze bus enigszins als beeldvorming voor dat hele bedrijf. Wil je meer weten over het busvervoer rond Ter Apel dan raad ik deze link aan: Busvervoer rond Ter Apel.

De APK van deze Scania is verlopen in 1961 (!) en de laatste eigenaar heeft deze bus geregistreerd in 1980.

2e leven:
Bussen in de herkansing zijn er best veel. Ik heb een hele serie foto's klaarstaan voor toekomstige busbrieven en deze keer plaats ik 2 foto's, van een DAF en een Leyland beiden van Den Oudsten. De eerste bus met lijn 69 (waar heb ik dat eerder gezien?) wil op weg gaan naar Sexbierum en oplettende lezers hebben de opvallende zijruit al ontdekt waardoor we weten dat het een semi-tour wagen betreft. Oorspronkelijk van de GADO als bus 2754 en later in handen gekomen van een particulier in Apeldoorn. Meer gegegens ontbreken.

Op de 2e foto zien we een bus die een uitbundig leven is gaan leiden. Toeters en bellen, lampen en lichten en een afdak van/door een zonnescherm. We zien hier de Westnederland 8245. Er valt weinig meer over te vertellen dan het bouwjaar en dat is 1977. De APK is in 2010 vervallen en de tenaamstelling dateert van 2008 maar het kenteken zou ongeldig zijn dus vermoedelijk zien we deze bus niet meer op de weg. Aanvullend kwam van Ruurd Berendes het volgende binnen: "De zwarte 8245 heeft inderdaad een vervallen kenteken. De bus heeft een nieuw kenteken gekregen en rijdt tegenwoordig rond met het kenteken 69-YB-55"

Kus van de bus:
Je hebt nieuwe kusjes en oude kusjes en op deze foto zien we een gekuste Leyland/den Oudsten op een foto uit vervlogen tijden van Piet Bakker. Het logo van Westnederland is nog zichtbaar maar de rest eronder is enigszins verbogen.....We zien hier de 2362 uit 1974. Deze bus is in 1985 uit dienst gegaan en kwam terecht bij een particulier dus deze schade is fors maar betekende niet het einde van dit voertuig. Aan wie deze Leyland de kus gegeven heeft vertelt het verhaal niet. Mogelijk dat iemand weet wat de oorzaak is geweest van deze 'klapper'.

Geleed:

Als je over geleed praat, denk je natuurlijk al gauw aan bekende versies van dit type bus, bekend uit het straatbeeld om ons heen. Nu nog steeds of in het recente verleden. Om wat variatie te presenteren heb ik deze foto gevonden van een Super Twin Coach uit 1938 met voor en achter sturende wielen. Zeg nou nog maar eens dat ik geen extravagante bussen laat zien ;-)

Een Amerikaanse trolleybus, maar dan eentje waar maar 2 exemplaren van gemaakt zijn. Oorspronkelijk geen trolley maar later in 1946 aangepast. Duidelijk zichtbaar is dat met deze bus het gelede principe niet horizontaal kon worden gebruikt maar wel verticaal. Handig voor heuvelachtig terrein of misschien een succes om over de historische bruggetjes in Delft te rijden alleen het bochtenwerk is in Delft minder geslaagd.....

Het waren dus eigenlijk geen bussen bedoeld om echt in de praktijk aan de slag te gaan maar ze waren zuiver bedoeld als demonstratie modellen. Toch heeft er ooit eentje in actieve dienst gereden en de andere is terechtgekomen in het Illinois Railway Museum.

Busvarianten:

Van Niek ontving ik pas geleden deze foto's van de aanvoer van de nieuwe Breng trolleybus. In 2013 zullen er 11 op deze manier hun weg vinden naar Arnhem en in 2014 volgen er nog meer. Al de bestaande 9 trolley voertuigen van het type Hess Swiss trolley zullen in deze kleurstelling gespoten worden. De overige wagens zijn van Van Hool en Berkhof. De Hess Swiss trolley is 18 meter lang en wordt geproduceerd door Carrosserie Hess in Bellach (Zwitserland). De bus heeft een verlaagde vloer en er kunnen ongeveer 140 mensen vervoerd worden. Op de derde foto zie je een sleepstuk met de spanningsgeleiders op het dak zitten. Trolley is een Engels woord voor wieltje. Daar wordt het wieltje dat de stroom afneemt mee bedoeld maar tegenwoordig nemen trolleys stroom af met een zogenaamd sleepstuk.

Nederland in Cuba:
Helaas geen feest van herkenning op deze 2 foto's van busmateriaal in/op Cuba. Slechts 1 echte gouwe ouwe op de eerste foto maar welke? Er zijn schuiframen gemonteerd en de nieuwe eigenaar heeft voorop 'Busscar' bevestigd, een Braziliaanse busbouwer, ook wel Nielson geheten in vroeger tijden. Dat is natuurlijk geschiedvervalsing want we zien hier toch echt een DAF/den Oudsten van Nederlandse bodem. Is het nummer 03-021 een Cubaans nummer of is het een Nederlands overblijfsel? Ik gok op het eerste omdat de bekende gele carrosseriekleur vervangen is door een bruine tint en daarna heeft men het nummer aangebracht dus dat zal dan wel een plaatselijk wagenparknummer zijn. Zijn er lezers die meer weten over dit specifieke voertuig dan houd ik mij zoals altijd aanbevolen. Ook hier kan Ruurd Berendes aanvullen dat we hier te maken hebben met de NZH 9736 en toen de bus bij ons in het straatbeeld te zien was, kwam er minder rook uit de uitlaat....
Voor de volledigheid: het originele kenteken was BK-11-HF en de 9736 is in 1984 gebouwd. Begonnen bij de NZH, daarna in 1994 heel even bij Westnederland dat later dat jaar opging in ZWN en daarna in 1999 nog rijdend voor Connexxion. Wat er daarna is gebeurd, zien we hieronder.

Ook van Erik Kanters kreeg ik info en 2 foto's: "De 03-021 in Cuba hebben wij met hetzelfde kenteken in 2008 gezien met nummer 03-367 in Havanna. Het is de voormalige 9736.
Transmetro in Cuba heeft hun bussen per regio genummerd, 03 is voor de regio Havanna, het cijfer 11 voor het nummer zijn bussen in de Cubaanse regio Oriente meestal met een OSJ-kentekenplaat. Vermoedelijk geeft het eerste cijfer na het koppelstreepje de stalling aan. Dit jaar hebben we in maart foto's gemaakt van een zojuist in Transmetro kleuren gespoten 03-117 en 03-118, nog zonder kentekenplaten (ook in Havanna) terwijl we later op dezelfde dag op straat oudere exemplaren met diezelfde nummers op straat fotografeerden."

De extra foto's zijn bijzonder en leuk want we zien nog een ex-Nederlandse bus van Busscar met een ander wagenparknummer maar met dezelfde blauwe kentekenplaat HTV 198. Is het dezelfde bus met een ander wagenparknummer of wordt er gerommeld met kentekenplaten??? De andere aanvullende foto staat bij de 2e Cuba foto.

De 2e foto laat ook een soortement bus zien op Cubaanse grond. Ik vond het leuk om te laten zien dat men in Cuba zeer handig is in het samenstellen van originele voertuigen. De basis is overduidelijk een vrachtwagen chassis en de deur komt van een andere vierwieler vandaan maar waar ken ik de achterkant nou toch ook weer van??? Erik Kanters mailde mij een 2e foto van dit voertuig waarop de voorzijde te zien is en hij attendeerde mij erop dat ook daar iets bekend gemonteerd zat. Wat te denken van een heuse filmkast.....

Uitsmijter(s):

De uitsmijters puilen uit hun jasje met 5 foto's. De eerste 3 zijn natuurlijk van een en hetzelfde onderwerp en dat ziet er toch wel heel bijzonder uit. Dat smaakt naar meer dacht ik zo dus van de fotoverzameling chocolade voertuigen heb ik er deze 3 uitgekozen. Misschien dat er op termijn ook nog chocolade bussen gemaakt worden maar die worden dan natuurlijk van pure chocolade gemaakt en niet van melk......Als toelichting staat een filmpje over dit project als eerste in beeld met daaronder de foto's.

Soms zie je foto's voorbij komen die je met het grootste plezier op deze plek wilt laten zien. Wat te denken van dit busje? Handig hoor zo'n ruitenwisser.......

Van Peter S kreeg ik deze foto toegestuurd. De fotoflits zorgt voor een witte vlek maar er is genoeg zichtbaar om te weten dat het beroep van buschauffeur in sommige landen nog bepaalde status heeft. Trek je conclusie. Voor de niet-Engelstaligen onder ons luidt de oproep in een vrije vertaling:

Wilde je altijd al een plekje in de hoek van een kantoor met vrij uitzicht?
Wilde je altijd al betaald worden om te kunnen reizen?
Wilde je altijd al een bedrijfsauto van 400.000 dollar?

Doe dan net als Tony want die werd buschauffeur.

En in de blauwe wimpel:
Busrijden, een kaartje naar een grootse carrière.

Busbios(coop) film(pje):

In Nederland zijn we meestal een nuchter volkje dus als je deze video bekeken hebt, begrijp je dat in andere landen (Denemarken) een buschauffeur met heel andere zaken bezig is. Coole zaken mag ik wel zeggen.

BusBabbel:

Mensen zoals wij die veel langs de weg te vinden zijn, zien vaak niet meer wat er echt te zien is. Ik bedoel, toen ik in 1983 begon als buschauffeur vielen mij allerlei zaken op als ik mijn ritjes door straten, buurten en steden reed. Na verloop van tijd ga je 'afstompen' en vallen je minder dingen op. Ik weet nog wel dat mij de eerste jaren op verjaardagen steeds gevraagd werd wat ik zoal had meegemaakt en dan kon ik bij wijze van spreken urenlang vertellen. Later merkte ik dat ik veel meer moeite had om dan opnieuw origineel uit te pakken met nieuwe voorvallen. Ik zag blijkbaar niet meer hetzelfde als in de beginjaren. Met een duur woord: beroepsdeformatie. Het nieuwe is niet nieuw meer en de beroepsgrapjes kende men op verjaardagen intussen wel. Nu na 30 jaar wordt er soms wel weer gevraagd naar vroegere ervaringen. Op verjaardagen doen de verhalen het dan weer aardig want ik heb ook min of meer een nieuw publiek gevonden, jonger of gewoon omdat mensen komen en mensen gaan. Een sterk moment voor sterke verhalen is tegenwoordig een bijeenkomst van een jubilaris of een vertrekkende collega die dan tijdens een gemoedelijk kopje koffie geconfronteerd wordt met zijn of haar eigen voorvallen die in de herinnering voort zijn gaan leven. Ook aan de koffietafel komen de (sterke) verhalen regelmatig terug. Soms hilarisch, soms frivool maar steevast volgen er van alle kanten herkenbare gelijke ervaringen: weet je nog die of die, weet je nog toen en toen, weet je nog dat en dit.

Ik begon dit stukje met de opmerking dat we vaak niet meer zien wat er te zien is. Niet iedereen kijkt met dezelfde blik om zich heen. Ik betrap mezelf er nogal eens op dat ik verbaasd ben over het gedrag in het verkeer om mij heen. Ik doel hier niet op agressie, onbeschoftheid of domheid maar ik bedoel het lijdzame gedrag waar volgens mij zelden iemand bij stilstaat. Het gaat mij om de gemiddelde verkeersdeelnemer en niet de opvallende uitzondering die zich nergens aan wenst te houden. Neem nou een kruispunt met verkeerslichten. Daar zitten we dan in onze Heilige Koe, iemand heeft een streep op de weg getrokken en we hebben geleerd dat we dan tot die streep rijden of binnen die lijnen rijden. Als de lijntrekker die streep 50 cm verder had geschilderd dan waren wij daar gaan staan, heel gehoorzaam. Met een duur woord heet dat geconditioneerd. Nog een voorbeeld. We hebben geleerd dat een rood licht betekent dat je moet stoppen. En ja hoor, we zijn zo opgevoed dat we dat keurig doen (in de meeste gevallen). Daar sta je dan in je dure vierwieler te wachten op een gloeilamp van 100 Watt die geprogrammeerd toestaat dat wij om de beurt mogen gaan rijden. Ik weet heus wel dat zo'n lampje nuttig is en zonder al die lampjes hadden verzekeringsmaatschappijen nog meer werk dan ze nu al hebben maar het gaat mij om het idee.

Als je dus naar zaken kijkt die je normaal niet meer ziet, maakt dat het leven verbazingwekkend boeiend. Kijken en zien zijn niet hetzelfde, net zoals horen en luisteren. Probeer het maar eens en ik ben benieuwd of je dan zelf voorbeelden zult opmerken zoals een stopstreep of een 100 Watt lampje. Een hond kun je trainen met geluiden. Bij een bepaalde 'ping' of 'klik' zal de hond reageren en wij vinden dat meestal verwonderlijk maar als je goed oplet doen wij precies hetzelfde, zeker in deze tijd waar digitale geluidjes automatische reacties opleveren. Ik moet nu stoppen want ik hoorde een geluidssignaal uit de keuken komen, tot de volgende babbel.

Surftips:

Hier een link naar een pagina waar je kunt checken hoe lang je nog moet werken. Ikzelf moet volgens deze regeringsafspraken door tot mijn 66e plus 3 maanden. Ik heb echter vertrouwen in de komende jaren want als de jeugdwerkeloosheid blijft toenemen, zal er toch gedacht moeten gaan worden aan het eerder laten stoppen van ouderen om jongeren aan een baan te kunnen helpen. We zullen zien maar tot die tijd kun je op deze link terecht om jezelf moed in te spreken. http://www.checkuwaowleeftijd.nl/

Klik op:

Een drukke KLM vlucht is geannuleerd. Er is een assertieve hostess, die echt niet op haar mondje gevallen is aan ‘t werk met het overboeken van een lange rij wachtende passagiers.

Plotseling duwt en wringt een boze passagier zich zijn weg naar haar desk. Boos gooit hij zijn ticket op de desk en zegt: "Ik MOET op deze vlucht zitten en het MOET eerste klasse zijn!!!"

De hostess antwoordt: "Sorry mijnheer, ik zal u met veel plezier helpen, maar eerst moet ik de mensen die voor u waren verder helpen dus als u achteraan wil aanschuiven dan zal ik u straks met veel plezier helpen."

De passagier was niet onder de indruk. Hij vroeg zéér luid, zodat de anderen in de rij achter hem, het konden horen: "HEBT U ER ENIG IDEE VAN WIE IK BEN???"

Zonder aarzelen nam de hostess glimlachend haar intercom microfoon: "Mag ik even uw aandacht alstublieft", weergalmde haar stem door de volle(dige) vertrekhal, "we hebben hier een passagier aan Gate 14, DIE NIET WEET WIE HIJ IS. ALS IEMAND HEM KAN HELPEN OM ZIJN IDENTITEIT TERUG TE VINDEN, GELIEVE NAAR GATE 14 TE KOMEN!"

Terwijl de mensen in de rij hard begonnen te lachen, liep de man hoogrood aan, staarde naar de hostess en riep luidkeels: "FUCK YOU!!"

Zonder blikken of blozen lachte de hostess hem onbevangen toe en zei: "Het spijt me, meneer, maar daarvoor moet u OOK achteraan aansluiten."

Een jonge zakenman heeft net zijn eigen bedrijf gestart. Hij huurt een mooi bureau in het centrum van de stad met antieke meubels. Terwijl hij in zijn bureaustoel zit, ziet hij iemand binnenkomen aan de balie. De jonge zakenman, die indruk wil maken, neemt snel de telefoon van het bureau op en doet alsof hij bezig is met een grote deal. Hij gooit grote getallen in het rond en maakt geweldige afspraken. Uiteindelijk hangt hij op en vraagt aan de bezoeker: "Wat kan ik voor u doen?" Zegt de man: "Wel meneer... ik kom die telefoon aansluiten!"

Een man in Eindhoven belt zijn zoon in Parijs daags voor kerstavond en zegt: "Ik vind het vreselijk om je dag te verpesten, maar ik moet je vertellen dat je moeder en ik gaan scheiden, vijfenveertig jaar ellende is genoeg."

"Waar heb je het over?" schreeuwt de zoon.

"We kunnen elkaar niet meer luchten of zien." zegt de vader. "Wij worden ziek van elkaar. Het maakt me al beroerd om erover te praten, dus vertel jij het je zuster in Londen maar."

De zoon belt als de bliksem zijn zus die zowat explodeert aan de telefoon. "Er wordt om de sodemieter niet gescheiden." schreeuwt ze. "Ik regel dit wel." Ze belt Eindhoven en gilt tegen haar vader: "ER WORDT NIET GESCHEIDEN. Je doet helemaal niks voor dat ik er ben. Ik bel mijn broer terug en wij zijn er morgen. Voor die tijd doe je helemaal niks, versta je!"

De vader hangt de telefoon op, grijnst tegen zijn vrouw en zegt: "Zo, da's geregeld. Ze zijn met Kerst hier en ze betalen zelf de reis."

Ingezonden berichten/Oproep:

Tijdens een zoektocht op internet naar informatie over de kleur die de 'Bellewagens', de noodbussen van de Maas-Buurtspoorweg, hebben gehad, kwam ik terecht op uw site.
Hierbij mijn vraag: weet u/iemand misschien welke kleur de 'Bellewagens' hebben gehad. De Maas-Buurtspoorweg is samen met het busbedrijf Vitesse uit Noord-Brabant opgegaan in het nieuwe busbedrijf Zuid-Ooster. Een eerste grote garage voor de Zuid-Ooster stond in het Limburgse Gennep. De term 'Bellewagen' is eigenlijk de bijnaam. Oorspronkelijk waren het Britse militaire brandweerwagens met een grote bel boven op de cabine. Na 1945 zijn deze wagens voor allerlei doeleinden ingezet waaronder die van noodbus. De officiële benaming is: Austin K2.

Ik beschik alleen over een zwart/wit foto:

Mijn hobby is model spoorbouw en ik ben meer met modeltreinen bezig dan met bussen. Vandaar dat mijn kennis op het gebied van bussen niet zo groot is. Nu wil ik zo'n noodbus van de Maas-Buurtspoorweg op schaal gaan namaken. Uiteindelijk zal dit model een kleur moeten krijgen, maar welke? Wie kan mij helpen? Mail dan naar kameleon@ziggo.nl

Tot slot:

Tatoeëren is in dus draag ik mijn steentje bij door een tattoo van een van mijn lezeressen te gebruiken als afscheidsfoto van deze editie van de busbrief. Ikzelf heb weinig met huidafbeeldingen, mijn huid wordt met het klimmen der jaren vanzelf voorzien van een bijzonder patroon zonder dat er een naald of een verfje aan te pas komt.
Bedankt dat jullie de brief tot aan het slotwoord hebben gelezen en ik zie iedereen graag terug in busbrief 122. Tot dan.

Groeten en tot de volgende brief

Wim Koeleman (kameleon@ziggo.nl)

Wijsheden:

Als lachen gezond is, snap ik niet waarom dokters vaak zo zuur kijken.

Wie lol in z'n leven wil hebben, zal toch iets meer moeten doen dan lachen.

Van uitgebluste mensen kun je geen licht en warmte verwachten maar je kunt wel een vonk naar hen over laten springen. Dat helpt vaak!

terug naar de